Categorie: Vrijwilligers
Ana
Years ago, I used to work in Groene Kadeweg, the same street where our own Dierenthuis is based now. I noticed something being built near the forest… and one day I found out what it was: a shelter! But not a normal shelter… The concept was fantastically inspiring: a place…
Angelique
Lieve dierenvrienden, mijn naam is Angelique en ik ben al heel lang werkzaam als vrijwilligster bij Stichting Dierenthuis. Graag wil ik jullie een verhaal vertellen over GELUK. Wat is geluk, voor de één een prijs winnen voor de ander een fijn gezin of omgeving, wat ook heel fijn is, MAAR…
Anneke
Augustus 2006 ging ik voor het eerst op bezoek bij Stichting Dierenthuis. Zelf waren wij toen de troste baas van een Dobermann. Via een kennis hoorde ik van een Dobermann (Blinde Henkie) die door verwaarlozing blind was geworden en bij Dierenthuis woonde. Ik wilde Henkie en Dierenthuis wel eens met…
Annet
Ik werk al jaren, met hart en ziel, in Dierenthuis en heb al heel wat verschillende dieren ogen verzorgen. De tandeloze, blinde Schorrie maar ook de onstuimige kleuter Onno. Bejaarde katten met amper nog vacht, raskatten en straatschooiertjes. Al onze dieren zijn evenveel waard. Of het nu een schuwe verwilderde kat is die…
Astrid en Tine
De kennismaking met Dierenthuis in 2014 is voor ons een grote levensverrijking! Een geluk bij een ongeluk. Door aangescherpte HACCP regels (voedselveiligheid en hygiëne ) moest er onderkomen worden gezocht voor twee niet gesocialiseerde bedrijfspoezenl; moeder en zoon, respectievelijk 20 en 19 jaar oud. Voor dier en mens een verdrietig moment. Na een…
Bea
Ruim 9 jaar geleden las ik in een tijdschrift een artikel een stuk over Dierenthuis. Het raakte me en ik wilde graag een keer gaan kijken. Dat mocht. Samen met een vriendin toog ik verwachtingsvol naar Wilbertoord. Wat een ervaring. De kennismaking met de dieren was overweldigend. Zoveel liefde, zoveel…
Bettina
In mei 2015 was ik, dankzij een Facebook vriendin, voor het eerst op een bezoekersdag bij Dierenthuis. Mijn eerste gedachte was “Wow! Wat gezellig. Vrolijk, kleurrijk, huiselijk en geen kooien!” Ontzettend genoten van de gastvrijheid en al die lieve katten. Vlak daarna heb ik poes Evy geadopteerd. 2016 hadden we…
Charissa
In Oktober/November 2015 kwam ik voor het eerst in contact met Stichting Dierenthuis. Dit was voor mijn allereerste stage bij een bedrijf voor mijn opleiding toentertijd, waar ik dan 8 weken stage zou gaan lopen. Ik was steeds aan het zoeken en zoeken maar ik vond niks wat mij echt…
Cora
Mijn naam is Cora Koops. Ik ben getrouwd met Jan. Wij hebben 2 zoons, 2 schoondochters en 2 kleinzoons. Daarnaast hebben we twee husky dames. In 2006 is onze hond Pablo ingeslapen en ben ik begonnen met het maken van digitale fotobewerkingen voor al dan niet overleden huisdieren (dierenherinnering) en…
Corrie
Zoekende naar nieuw vrijwilligerswerk en dan het liefst bij een kattenopvang kwam ik op de Facebookpagina van Dierenthuis terecht. Wat ik op de foto’s en filmpjes zag, daar kon ik me eigenlijk in het echt geen voorstelling van maken maar het sprak me op de één of andere manier wel…
Jennifer
Mijn altijd al bestaande dierenliefde gaf voor mij de doorslag om als vrijwilligster bij het dierenasiel te gaan werken. Later ging ik daar zelfs fulltime in dienst. Het werken hier gaf veel voldoening, maar ook veel verdriet. Al die lieve mooie diertjes in hokken met weinig vrijheid. Ik ging steeds…
Jolanda
En dan komt dierenthuis op je pad! En ben je verkocht! Eerst wat aarzelend; 1 dagdeel per week, wennen, je weg zoeken in het team, het gebouw, de dieren; doorzetten, goed willen doen, open staan voor raad en aanwijzingen. Groeien en toestaan dat het in je hart gaat zitten en…
Jolanda
Altijd leuk om in de nieuwsbrief een stukje van een collega vrijwilliger te lezen. Wat hun drijft en waarom ook zij het Dierenthuis virus te pakken hebben. Mensen die ik zelf niet vaak tref maar zo wel leer kennen. En nu is mij ook gevraagd om me even voor te stellen! Het zal iets…
Jolanda en Marnix
In 2008 lazen we over Dierenthuis in een weblog van een donateur. Haar enthousiasme en onze liefde voor dieren maakte dat we eens gingen rondkijken op de website. Wij woonden toen net samen op een piepklein flatje met 1 oude kat Boris. Met beiden een fulltime onregelmatige baan zat een hond…
Julia
Katinka
Hoe Dierenthuis op mijn pad kwam… In september 2015 werd Lola, een kruising herder, door de dierenambulance naar het asiel in Arnhem gebracht. Zij woonde samen met nog een oude hond bij een moeder met vier jonge kinderen die uit huis werden geplaatst. Een heel verdrietige en schrijnende situatie. Door…
Liesbeth
Jaren geleden wandelde ik met mijn 2 grote grijze keeshonden in het park en kwam in gesprek met een mevrouw die op TV een reportage had gezien over Dierenthuis. Zij wist dat ik altijd opvang- grijze keeshonden had en dacht dat ik waarschijnlijk wel ge-interesseerd zou zijn in Dierenthuis. En…
Lonneke
“Ben je een honden- of kattenmens?” vroeg Alice op mijn eerste dag als vrijwilliger bij Dierenthuis. “Eh, allebei” zei ik, “Ik ben opgegroeid met katten maar ik ben ook gek op honden. Eigenlijk op alle dieren”. En toen werd ik aan het werk gezet bij de katjes en duurde het…
Monique en Rob
Onze band met Dierenthuis is begonnen begin 2009. Of eigenlijk al zomer 2008 toen een zwerfkater bij ons kwam aanlopen. Een zoektocht naar de eigenaar leverde niets op en toen Harrie, zoals we hem inmiddels waren gaan noemen, na een half jaar zich liet aanhalen hebben we hem opgepakt om…
Nelli
Sasja
Dierenthuis kwam op mijn pad. Ik vroeg om hulp op een dierenvriendenpagina voor een groepje keeshondjes met kennelsyndroom. Het trieste resultaat van broodfokkers die te oud werden en alles uit de hand lieten lopen ergens bij ons, in Duitsland. Jaren verwaarlozing en inteelt eisten hun tol en de hondjes maakten…
Saskia
Jaren terug las ik ergens over een grote dierenopvang, met honderden katten en, toen nog, ongeveer 60 honden. Allemaal in vrijheid levend met elkaar. Tja, als dierenliefhebster en fotografe moest ik daar natuurlijk naartoe. Ik meldde mij aan voor een bezoekmiddag. Aangezien Dierenthuis toen nog in Aarle-Rixtel zat was dat…
Sytske
Via een vriendin hoorde ik van het bestaan van Stichting Dierenthuis, ik denk ergens in 2005. De stichting zat toen nog in Wilbertoord. Ik ging er op bezoek en was enorm onder de indruk van de dieren en de mensen. Na het bezoek werd ik meteen donateur, zo’n goed doel…
Wietze
Wij, mijn ex-vrouw en ik, zijn in 2010 in contact gekomen met Dierenthuis. Zij werkte toen voor een architectuurcentrum in Almere en daar hoorde ze dat het nieuwe pand van Dierenthuis onder architectuur gebouwd moest worden. Ze vroeg zich af waarom Dierenthuis een duur pand moest neerzetten terwijl het asiel…
-
Facebook Berichten
Lieve mensen,
Dit zijn Aagje en Alba. Twee schattige, ondeugende jongkies die met nieuwsgierige oogjes de wereld in kijken. Als je ze ziet heb je meteen zin om ze eens lekker te knuffelen. Maar dat gaat zo maar niet. Deze twee passen uit zichzelf de 1.5 meter afstand regel toe ;-)
Aagje en Alba zijn op een camping terrein geboren en samen met hun zusje en mama poes gered door dierenvriendin Gonnie. En ‘gered’ kun je het wel noemen. Als ze buiten hadden moeten overleven waren ze een zwaar leven tegemoet gegaan. Regen, kou, altijd op zoek naar eten en geen enkele medische zorg als het nodig is.
Toen Dierenthuis nog in Aarle Rixtel zat was Gonnie jarenlang vrijwilligster en heeft veel betekend voor Dierenthuis. Zij zet zich nog altijd in voor zwerfkatten die haar hulp hard nodig hebben. Gonnie is al jaren bezig met een hulpactie op deze camping. Zo kwam dit gezinnetje op haar pad. De kleintjes waren bang en hadden van mama geleerd dat je voor mensen moet uitkijken. Het lukte niet om Alba en Aagje te socialiseren. Het contact tussen Gonnie en Dierenthuis is er nog altijd, dus deed ze een aanvraag en natuurlijk mochten de poesjes komen. (Het zusje was socialer en kon wel geplaatst worden bij mensen thuis).
Nu wonen Aagje en Alba in een van de grote kattenkamers. Een heerlijke plek want er zijn volop lekkere hapjes! Ook deze kamer is gezellig ingericht met mandjes en een bed en een grote krabpaal om in te klimmen en te liggen. Zo kunnen ze van een afstand kijken naar de mensen die hier hun werk doen. Aagje en Alba hebben al lang door dat het die mensen zijn die voor al dat lekkere eten zorgen. Ze krijgen de rust en de tijd om zich veilig te voelen.
En langzaam aan komen ze los. Aagje is de dapperste en laat zich al voorzichtig aaien. Ze gaat ervan spinnen, zo geniet ze ervan. Alba is wat terughoudender maar dat geeft niet. Niks moet en alles mag. In Dierenthuis mogen ze helemaal zichzelf zijn.
Nu ontbreekt er nog maar één ding aan hun leventje. En dat zijn adoptanten ( op afstand). Lieve mensen, voor wie ze extra speciaal zijn. En ze horen natuurlijk wel bij elkaar. Dus als je hen adopteert krijg je een setje. Twee voor de prijs van één!
Als adoptant doneer je maandelijks 7 euro. Geregeld krijg je berichtjes en foto's van je adoptie dier. Voor een foto poeseren willen Aagje en Alba best wel doen. En dan schrijven ze er ook nog een briefje bij! 🐾 🐾
Word jij hun adoptiemama of -papa op afstand?
dierenthuis.nl/pet/aagje-en-alba/
** Voor altijd beschadigd **
Gezamenlijk delen ze een kamer met grote tuin. De hondjes hebben allemaal dezelfde aandoening. Meest voorkomende trauma’s zijn: aangereden, schotwonden en mishandeling. Een enkeling kan na het trauma nog op vier poten verder lopen, maar het merendeel raakt gedeeltelijk verlamd Ze hebben één ding gemeen: een overloopblaas. De blaas wordt niet volledig geleegd tijdens het plassen. Daardoor blijft er zoveel urine achter dat nieuwe urine de blaas letterlijk laat overlopen. Ze zijn dus incontinent. De blaas is daardoor erg gevoelig voor schadelijke bacteriën. Vanwege de overloopblaas staan ze op een speciaal dieet en krijgen ze cranberrypillen.
Elke twee maanden wordt er een echo-onderzoek van de blaas gedaan en een blaaspunctie. De urine wordt bij een ontsteking op kweek gezet en gaat naar een laboratorium voor verder onderzoek. Rolstoelen, tuinpakjes en speciale incontinentiematrassen zijn nodig. Bergen wasgoed, heel veel schoonmaken, want plassen en poepen daar zit geen rem op, trouwens ook niet op hun rolstoeltjes 😉.
De hondjes hebben we hulpbehoevend zien binnenkomen, soms bang, geestelijk beschadigd, in pijn, zo mager, heel ziek, open wonden, met lood in hun lijf, soms zonder hoop. Zo triest.
Maar eenmaal bij Dierenthuis zien we ze gelukkig langzaam opbloeien. Ze worden lichamelijk sterker en ze worden vrolijker. Uiteindelijk ontpoppen ze zich allemaal tot echte boefjes die om het minste geringste een grote mond opzetten en die het terrein van Dierenthuis onveilig maken met het racen in hun rolstoeltjes. Ze zijn gelukkig ondanks hun handicap.
Ana
Years ago, I used to work in Groene Kadeweg, the same street where our own Dierenthuis is based now. I noticed something being built near the forest… and one day I found out what it was: a shelter! But not a normal shelter… The concept was fantastically inspiring: a place…
Angelique
Lieve dierenvrienden, mijn naam is Angelique en ik ben al heel lang werkzaam als vrijwilligster bij Stichting Dierenthuis. Graag wil ik jullie een verhaal vertellen over GELUK. Wat is geluk, voor de één een prijs winnen voor de ander een fijn gezin of omgeving, wat ook heel fijn is, MAAR…
Anneke
Augustus 2006 ging ik voor het eerst op bezoek bij Stichting Dierenthuis. Zelf waren wij toen de troste baas van een Dobermann. Via een kennis hoorde ik van een Dobermann (Blinde Henkie) die door verwaarlozing blind was geworden en bij Dierenthuis woonde. Ik wilde Henkie en Dierenthuis wel eens met…
Annet
Ik werk al jaren, met hart en ziel, in Dierenthuis en heb al heel wat verschillende dieren ogen verzorgen. De tandeloze, blinde Schorrie maar ook de onstuimige kleuter Onno. Bejaarde katten met amper nog vacht, raskatten en straatschooiertjes. Al onze dieren zijn evenveel waard. Of het nu een schuwe verwilderde kat is die…
Astrid en Tine
De kennismaking met Dierenthuis in 2014 is voor ons een grote levensverrijking! Een geluk bij een ongeluk. Door aangescherpte HACCP regels (voedselveiligheid en hygiëne ) moest er onderkomen worden gezocht voor twee niet gesocialiseerde bedrijfspoezenl; moeder en zoon, respectievelijk 20 en 19 jaar oud. Voor dier en mens een verdrietig moment. Na een…
Bea
Ruim 9 jaar geleden las ik in een tijdschrift een artikel een stuk over Dierenthuis. Het raakte me en ik wilde graag een keer gaan kijken. Dat mocht. Samen met een vriendin toog ik verwachtingsvol naar Wilbertoord. Wat een ervaring. De kennismaking met de dieren was overweldigend. Zoveel liefde, zoveel…
Bettina
In mei 2015 was ik, dankzij een Facebook vriendin, voor het eerst op een bezoekersdag bij Dierenthuis. Mijn eerste gedachte was “Wow! Wat gezellig. Vrolijk, kleurrijk, huiselijk en geen kooien!” Ontzettend genoten van de gastvrijheid en al die lieve katten. Vlak daarna heb ik poes Evy geadopteerd. 2016 hadden we…
Charissa
In Oktober/November 2015 kwam ik voor het eerst in contact met Stichting Dierenthuis. Dit was voor mijn allereerste stage bij een bedrijf voor mijn opleiding toentertijd, waar ik dan 8 weken stage zou gaan lopen. Ik was steeds aan het zoeken en zoeken maar ik vond niks wat mij echt…
Cora
Mijn naam is Cora Koops. Ik ben getrouwd met Jan. Wij hebben 2 zoons, 2 schoondochters en 2 kleinzoons. Daarnaast hebben we twee husky dames. In 2006 is onze hond Pablo ingeslapen en ben ik begonnen met het maken van digitale fotobewerkingen voor al dan niet overleden huisdieren (dierenherinnering) en…
Corrie
Zoekende naar nieuw vrijwilligerswerk en dan het liefst bij een kattenopvang kwam ik op de Facebookpagina van Dierenthuis terecht. Wat ik op de foto’s en filmpjes zag, daar kon ik me eigenlijk in het echt geen voorstelling van maken maar het sprak me op de één of andere manier wel…
Jennifer
Mijn altijd al bestaande dierenliefde gaf voor mij de doorslag om als vrijwilligster bij het dierenasiel te gaan werken. Later ging ik daar zelfs fulltime in dienst. Het werken hier gaf veel voldoening, maar ook veel verdriet. Al die lieve mooie diertjes in hokken met weinig vrijheid. Ik ging steeds…
Jolanda
En dan komt dierenthuis op je pad! En ben je verkocht! Eerst wat aarzelend; 1 dagdeel per week, wennen, je weg zoeken in het team, het gebouw, de dieren; doorzetten, goed willen doen, open staan voor raad en aanwijzingen. Groeien en toestaan dat het in je hart gaat zitten en…
Jolanda
Altijd leuk om in de nieuwsbrief een stukje van een collega vrijwilliger te lezen. Wat hun drijft en waarom ook zij het Dierenthuis virus te pakken hebben. Mensen die ik zelf niet vaak tref maar zo wel leer kennen. En nu is mij ook gevraagd om me even voor te stellen! Het zal iets…
Jolanda en Marnix
In 2008 lazen we over Dierenthuis in een weblog van een donateur. Haar enthousiasme en onze liefde voor dieren maakte dat we eens gingen rondkijken op de website. Wij woonden toen net samen op een piepklein flatje met 1 oude kat Boris. Met beiden een fulltime onregelmatige baan zat een hond…
Julia
Katinka
Hoe Dierenthuis op mijn pad kwam… In september 2015 werd Lola, een kruising herder, door de dierenambulance naar het asiel in Arnhem gebracht. Zij woonde samen met nog een oude hond bij een moeder met vier jonge kinderen die uit huis werden geplaatst. Een heel verdrietige en schrijnende situatie. Door…
Liesbeth
Jaren geleden wandelde ik met mijn 2 grote grijze keeshonden in het park en kwam in gesprek met een mevrouw die op TV een reportage had gezien over Dierenthuis. Zij wist dat ik altijd opvang- grijze keeshonden had en dacht dat ik waarschijnlijk wel ge-interesseerd zou zijn in Dierenthuis. En…
Lonneke
“Ben je een honden- of kattenmens?” vroeg Alice op mijn eerste dag als vrijwilliger bij Dierenthuis. “Eh, allebei” zei ik, “Ik ben opgegroeid met katten maar ik ben ook gek op honden. Eigenlijk op alle dieren”. En toen werd ik aan het werk gezet bij de katjes en duurde het…
Monique en Rob
Onze band met Dierenthuis is begonnen begin 2009. Of eigenlijk al zomer 2008 toen een zwerfkater bij ons kwam aanlopen. Een zoektocht naar de eigenaar leverde niets op en toen Harrie, zoals we hem inmiddels waren gaan noemen, na een half jaar zich liet aanhalen hebben we hem opgepakt om…
Nelli
Sasja
Dierenthuis kwam op mijn pad. Ik vroeg om hulp op een dierenvriendenpagina voor een groepje keeshondjes met kennelsyndroom. Het trieste resultaat van broodfokkers die te oud werden en alles uit de hand lieten lopen ergens bij ons, in Duitsland. Jaren verwaarlozing en inteelt eisten hun tol en de hondjes maakten…
Saskia
Jaren terug las ik ergens over een grote dierenopvang, met honderden katten en, toen nog, ongeveer 60 honden. Allemaal in vrijheid levend met elkaar. Tja, als dierenliefhebster en fotografe moest ik daar natuurlijk naartoe. Ik meldde mij aan voor een bezoekmiddag. Aangezien Dierenthuis toen nog in Aarle-Rixtel zat was dat…
Sytske
Via een vriendin hoorde ik van het bestaan van Stichting Dierenthuis, ik denk ergens in 2005. De stichting zat toen nog in Wilbertoord. Ik ging er op bezoek en was enorm onder de indruk van de dieren en de mensen. Na het bezoek werd ik meteen donateur, zo’n goed doel…
Wietze
Wij, mijn ex-vrouw en ik, zijn in 2010 in contact gekomen met Dierenthuis. Zij werkte toen voor een architectuurcentrum in Almere en daar hoorde ze dat het nieuwe pand van Dierenthuis onder architectuur gebouwd moest worden. Ze vroeg zich af waarom Dierenthuis een duur pand moest neerzetten terwijl het asiel…
-
Facebook Berichten
Lieve mensen,
Dit zijn Aagje en Alba. Twee schattige, ondeugende jongkies die met nieuwsgierige oogjes de wereld in kijken. Als je ze ziet heb je meteen zin om ze eens lekker te knuffelen. Maar dat gaat zo maar niet. Deze twee passen uit zichzelf de 1.5 meter afstand regel toe ;-)
Aagje en Alba zijn op een camping terrein geboren en samen met hun zusje en mama poes gered door dierenvriendin Gonnie. En ‘gered’ kun je het wel noemen. Als ze buiten hadden moeten overleven waren ze een zwaar leven tegemoet gegaan. Regen, kou, altijd op zoek naar eten en geen enkele medische zorg als het nodig is.
Toen Dierenthuis nog in Aarle Rixtel zat was Gonnie jarenlang vrijwilligster en heeft veel betekend voor Dierenthuis. Zij zet zich nog altijd in voor zwerfkatten die haar hulp hard nodig hebben. Gonnie is al jaren bezig met een hulpactie op deze camping. Zo kwam dit gezinnetje op haar pad. De kleintjes waren bang en hadden van mama geleerd dat je voor mensen moet uitkijken. Het lukte niet om Alba en Aagje te socialiseren. Het contact tussen Gonnie en Dierenthuis is er nog altijd, dus deed ze een aanvraag en natuurlijk mochten de poesjes komen. (Het zusje was socialer en kon wel geplaatst worden bij mensen thuis).
Nu wonen Aagje en Alba in een van de grote kattenkamers. Een heerlijke plek want er zijn volop lekkere hapjes! Ook deze kamer is gezellig ingericht met mandjes en een bed en een grote krabpaal om in te klimmen en te liggen. Zo kunnen ze van een afstand kijken naar de mensen die hier hun werk doen. Aagje en Alba hebben al lang door dat het die mensen zijn die voor al dat lekkere eten zorgen. Ze krijgen de rust en de tijd om zich veilig te voelen.
En langzaam aan komen ze los. Aagje is de dapperste en laat zich al voorzichtig aaien. Ze gaat ervan spinnen, zo geniet ze ervan. Alba is wat terughoudender maar dat geeft niet. Niks moet en alles mag. In Dierenthuis mogen ze helemaal zichzelf zijn.
Nu ontbreekt er nog maar één ding aan hun leventje. En dat zijn adoptanten ( op afstand). Lieve mensen, voor wie ze extra speciaal zijn. En ze horen natuurlijk wel bij elkaar. Dus als je hen adopteert krijg je een setje. Twee voor de prijs van één!
Als adoptant doneer je maandelijks 7 euro. Geregeld krijg je berichtjes en foto's van je adoptie dier. Voor een foto poeseren willen Aagje en Alba best wel doen. En dan schrijven ze er ook nog een briefje bij! 🐾 🐾
Word jij hun adoptiemama of -papa op afstand?
dierenthuis.nl/pet/aagje-en-alba/** Voor altijd beschadigd **
Gezamenlijk delen ze een kamer met grote tuin. De hondjes hebben allemaal dezelfde aandoening. Meest voorkomende trauma’s zijn: aangereden, schotwonden en mishandeling. Een enkeling kan na het trauma nog op vier poten verder lopen, maar het merendeel raakt gedeeltelijk verlamd Ze hebben één ding gemeen: een overloopblaas. De blaas wordt niet volledig geleegd tijdens het plassen. Daardoor blijft er zoveel urine achter dat nieuwe urine de blaas letterlijk laat overlopen. Ze zijn dus incontinent. De blaas is daardoor erg gevoelig voor schadelijke bacteriën. Vanwege de overloopblaas staan ze op een speciaal dieet en krijgen ze cranberrypillen.
Elke twee maanden wordt er een echo-onderzoek van de blaas gedaan en een blaaspunctie. De urine wordt bij een ontsteking op kweek gezet en gaat naar een laboratorium voor verder onderzoek. Rolstoelen, tuinpakjes en speciale incontinentiematrassen zijn nodig. Bergen wasgoed, heel veel schoonmaken, want plassen en poepen daar zit geen rem op, trouwens ook niet op hun rolstoeltjes 😉.
De hondjes hebben we hulpbehoevend zien binnenkomen, soms bang, geestelijk beschadigd, in pijn, zo mager, heel ziek, open wonden, met lood in hun lijf, soms zonder hoop. Zo triest.
Maar eenmaal bij Dierenthuis zien we ze gelukkig langzaam opbloeien. Ze worden lichamelijk sterker en ze worden vrolijker. Uiteindelijk ontpoppen ze zich allemaal tot echte boefjes die om het minste geringste een grote mond opzetten en die het terrein van Dierenthuis onveilig maken met het racen in hun rolstoeltjes. Ze zijn gelukkig ondanks hun handicap.
The Custom Facebook Feed plugin