In de wintermaanden zijn we druk bezig met opknapwerk binnen de opvang. De werkzaamheden voor de dieren gaan gewoon door, alleen zetten we nu een tandje extra bij. De meubels krijgen een opknapbeurt, het heeft allemaal veel te lijden; kozijnen worden geschilderd, muren krijgen een kleurtje, bomen worden geplant en de binnenplaats is door een nieuwe poort afgesloten. Poesjes die eerst niet naar buiten konden hebben nu een eigen tuin. Het zijn dieren die wekelijks onder controle staan vanwege ziekte en dagelijks medicatie nodig hebben: dieren met een handicap, de hoog bejaarde katten en meer. Kleine blinde Blondie zwerft over het hele terrein, zij kan zich prima redden. Dat er nu een klein gedeelte voor haar afgesloten is vindt zij niet kunnen, zij mist haar vriendinnetje Oreo. De blinde katten bij Dierenthuis zijn brutale aapjes, ze deinzen nergens voor terug, klimmen over hekken, springen op tafels, jagen op alles wat beweegt en volgen je op de voet. Na alle operaties en eindelijk vrij van pijn, zijn de kleine boefjes echte levensgenieters. Voor Blondie maken we een uitzondering, zij mag met de verzorgers mee door de voordeur op bezoek bij haar vriendinnetje. Foto: Blondie die per se aan de andere kant wil zijn.

In de winter van 2022 zwierf hij enkele weken op een industrieterrein in België. Uiteindelijk werd hij gevangen met een vangkooi en naar het dierenasiel Veeweyde in Turnhout gebracht. Door de chip is zijn naam, leeftijd en herkomst bekend. Bodhi, negen jaar oud, geboren in Roemenië. Een eigenaar heeft zich nooit gemeld. In het asiel zit hij alleen in een hok, het geeft hem veel stress. Bodhi is wel gewend aan het ritme van de dag en gaat zelf naar buiten en weer naar binnen. Aanlijnen of aanraken is niet mogelijk, hij is wel blij als hij zijn vaste verzorgers ziet, Babs en Nyme. Op de dagen dat zij er niet zijn is hij ongelukkig en erg angstig. Door zijn angsten is adoptie niet mogelijk. Wat wel mogelijk is, is een verhuizing naar Almere. Vandaag begint zijn nieuwe leven bij ons, met veel vriendjes. Namens Bodhi dank aan Dierenasiel Veeweyde in Turnhout (Foto: Bodhi in Turnhout)

Het kleinste hondje in de opvang komt uit een Nederlands asiel. Er is door zijn baasje afstand van hem gedaan vanwege bijtincidenten, hij is inmiddels 8 jaar oud. Jambo ging in de herplaatsing, een rustig huishouden zou hem goed doen. Het ging weer fout, Jambo ging terug naar het asiel. Sinds enkele weken woont hij bij Dierenthuis. Tjongejonge wat een feest, hij vindt het hier prachtig. Jambo woont samen met een Anatolische herder, een Griekse berghond, een schuwe Roemeen en neuroot Willie. Er zijn geen bijtincidenten, hij zit weer goed in zijn velletje. Omdat hij zich goed gedraagt mag hij 's nachts bij de vrijwilligers op bed slapen. De bofkont, het is een lekker dier. Met dank aan de verzorgers van het asiel.

Marieke heeft het vertrouwen gewonnen van een zieke zwerver op een camping. Het dier ziet er gehavend uit, ze vraagt Stichting Dakloos Dier in Venlo om hulp. De zwerver wordt gevangen en naar de dierenarts gebracht voor eerste hulp, bloedonderzoek en castratie. Om even aan te sterken mag hij in de kliniek een nachtje blijven. Het vinden van onderdak voor een dier dat langdurig blijvend zorg nodig heeft is er niet, of hij naar Dierenthuis mag komen? De tong is helemaal ontstoken, zeer pijnlijk (glossitis), oorzaak bloedarmoede. De huid is zeer ernstig ontstoken, kraters en open wonden, goed te zien bij de voetjes op de foto. Verminderde weerstand omdat hij drager is van het kattenaids virus. Zo ziek, in pijn en zwak zwervend op de camping, wat een treurig leven. Dierenthuis neemt de zorg over. Je krijgt een naam, Diesel. Met dank aan de meldster Marieke en Stichting Dakloos Dier.

Meestal word ik door een stoet nieuwsgierige katten gevolgd als ik in buiten ben. Ze lopen achter me aan en rennen vooruit, altijd erg gezellig. Ook als het koud is of als het regent zijn er altijd wel een paar fanatiekelingen die trouw meelopen. Vandaag werd ik wederom gevolgd door de vaste crew. Toen ze zagen dat ik het veld op liep, de sneeuw in, liet de meerderheid mij onverbiddelijk in de steek. Gelukkig krijg ik toch er een paar mee. Een enkeling springt blij in het rond, maar de meesten lopen langzaam en voorzichtig achter me aan, duidelijk niet overtuigd dat dit een goed idee is. Één kat is echter helemaal in haar element: de kleine, blinde Blondie is lekker aan het jagen. Zoals haar neef de sneeuwluipaard in de bergen van Centraal-Azië een hert of steenbok stalkt, besluipt Blondie op een grasveld in Almere haar nietsvermoedende prooien: de dappere katten die de koude, natte sneeuw durven te trotseren, en een vrijwilliger die alleen maar een paar leuke, winterse foto's probeert te maken. Fotograaf en tekst: Jill

Als de mens je wegstuurt, niet wil helpen, niet ziet dat je hulp nodig hebt, ga je langzaam dood. Dat kan maanden duren, maanden in pijn totdat je het opgeeft omdat je niet meer kan. Gewoon in Nederland. Vijf jaar lang zwerf je rond. Op zeer jonge leeftijd ben je op zoek gegaan naar een vriendinnetje en de weg kwijtgeraakt. Uiteindelijk vond je onderdak in een schuur, bofkont, je koos dit keer het juiste adres. Sara bracht je voor hulp aan een ontstoken oog naar de dierenarts, zij had met je te doen, je bent ook zo ontzettend lief en zachtaardig. Niet gecastreerd, dus moet je knokken om te overleven, om aan je eten te komen en minstens 7 km afleggen om alle dames te dekken in jouw gebied. Dat is hard werken en het brengt niet veel goeds. Je bent nu drager van het kattenaids virus (FIV). Al die jaren heb je geen medische hulp gehad, je weerstand is slecht en het kwijl loopt uit je pijnlijke bekkie. De chipreader geeft een nummer, je baasje is gevonden, maar wil je niet terug en hoopt voor hem dat er een goed adres gevonden wordt. Sara gaat op zoek, asielen in de omgeving durven het niet aan of hebben al FIV katten die ze niet geplaatst krijgen. De meeste mensen sturen aan op euthanaseren. Sinds zaterdag woon je bij Dierenthuis, je bent in pijn en hulp is nodig. Afgelopen dinsdag hebben we onderzoek gedaan, arm dier, je hele bek was rauw, allemaal rotte tanden en kiezen die afbraken. We zijn uren bezig geweest, bang dat je kaak zou breken gaan we over 6 weken de resterende elementen verwijderen. Het komt goed, dapper lief dier. Namens Marsmellow heel veel dank aan Sara.

Hij zit vaak met een kletsnatte vacht op het veld en slaapt onder een auto. Er zit oliesmurrie in zijn haren en heeft wonden van het vechten met soortgenoten. Stichting Dakloos Dier besluit hem voor de jaarwisseling te vangen en dat is gelukt. Hij gaat naar de dierenarts voor onderzoek: gecompliceerde oude botbreuken aan beide voorpoten, is niet gecastreerd en hij is drager van het katten-aids virus. Arm dier, gebroken voorpoten, verminderde weerstand, het leven van een zwerver is hard. Harry is verhuisd naar Dierenthuis. Met dank aan Stichting Dakloos Dier, foto is gemaakt in Venlo.

Sadies Dog Rescue is een Engelse stichting met een asiel in Bacau. Laura Myatt en haar team zetten zich volledig in om zwerfdieren, honden en katten, te helpen en te herplaatsen. Zij doen geweldig werk! Excelenta is vanuit Roemenie op reis naar Almere, dit lieve dier is drager van het kattenaids virus. Aankomst vandaag. Een nieuwe start, een nieuw leven. Met dank aan team Sadies Dog Rescue voor hun hulp en inzet.

Het is druk in de opvang, er komen elke week nieuwe dieren binnen. Zwervers op zoek naar onderdak, een blijvend thuis. De maanden dat we gesloten zijn voor de rondleiding worden goed gebruikt om aanpassingen te doen, binnen en buiten. Nieuwe honden, nieuwe katten, ze moeten een plekje vinden in één van de 12 kamers waar ze passen, waar ze weer gelukkig worden. Elke vierkante meter wordt ingezet voor de dieren.

Wat doet hij het goed, dit ongelofelijke lieve dier! Hij heeft het erg naar zijn zin, doet overal aan mee. Springt met gemak op de bedden. Rent, speelt en gaat mee op de wandeling over het terrein, dat is geteld ongeveer 1000 stappen voor de mens. We zijn zo blij voor hem.

Klik hier voor het filmpje

Wekelijks stap ik rond 9.00uur in de auto en rijd vanuit mijn woonplaats naar Almere. Dik een uur later kom ik aan. Vandaag ben ik de hele dag bij de invaliden in kamer 7 en de buurtjes van kamer 8, met o.a. Kido, Bisham en Bruno. Met nieuwkomers Daisy en Boss in totaal 13 bewoners per kamer. Met veel enthousiasme word ik begroet en als de rust is weergekeerd maak ik een eerste begin met de schoonmaak. Het werk bij de invaliden is best intensief. Het merendeel is incontinent en kan niet zelf plassen. De urine die ze laten lopen komt door overloop van een te volle blaas. Met regelmaat legen we de blaasjes, zodat de dekens en bedjes zo schoon mogelijk blijven. Maar, belangrijker nog, door het legen van de blaasjes wordt een blaasontsteking of erger voorkomen. Om onze ruggen te sparen worden de wat kleinere hondjes op tafel getild waar een incontinentiematje ligt. De hondjes kennen het ritme en melden zich om opgetild te worden. Dan volgt een van de dagelijkse hoogtepunten: de ochtendmaaltijd. De honden zijn, met dank aan Noa, inmiddels keurig opgevoed. Zodra de etenskar wordt binnengereden, het commando ‘mand’ wordt gegeven, schieten ze naar hun vaste plek waar ze braaf blijven wachten op hun bakje. Begonnen wordt met Bisham, de brokken strooien we uit over zijn bed zodat hij een tijdje zoet is, bij Bruno zetten we voorzichtig zijn bakje neer; arme Bikkel die zo van eten houdt is op dieet, we strooien zijn brokjes op bed zodat hij wat langer bezig is. Als de bakjes leeg zijn, volgt hetzelfde ritueel bij de invaliden. Na het eten is het tijd om wat uit te buiken terwijl ik verderga met de schoonmaak. Het merendeel van de honden ligt tijdens het poetsen op de orthopedische bedjes, alleen of lekker bij elkaar. De vloeren worden gedweild en met de waterstofzuiger gedroogd, de bedjes worden afgehaald, schoongepoetst en opnieuw opgemaakt met schone dekens. Het opmaken blijft altijd weer een uitdaging. Een aantal wacht geduldig tot het schone bedje klaar is voor gebruik, maar er zijn er bij die dat wachten toch wat lastig vinden en op en af de bedjes klauteren. Ik noem een Appie, een Mango en Henkie weet er ook wat van. Al het werk wordt ruimschoots goed gemaakt door de tevreden koppies, niks fijner dan een schoon bed toch? Rond het middaguur is het tijd voor de 1e wandeling. Vanuit de eigen tuin is er toegang tot het veld van 20.000m2 met zwemvijver. De invaliden worden in de rolstoeltjes gezet, een aantal heeft geen stoeltje nodig, zij wandelen en rennen gewoon op 2 pootjes mee. Er wordt niet bepaald zachtzinnig omgegaan met de karretjes, er wordt wat afgeracet op een niet al te vlakke ondergrond, dus de tiewraps worden ingezet waar nodig. Missi en Flipje zijn soms wat lui, zeker met wat slechter weer. Maar na wat aanmoediging lukt het meestal om ze mee te krijgen. Kido is altijd van de partij en loopt inmiddels met gemak de hele wandeling mee. Na de wandeling is het rustig in de kamers, er wordt geslapen of wat rondgescharreld en gespeeld in de tuin. De schoonmaak gaat door, de wasmachines draaien op volle toeren. De nieuwe bewoners Daisy en Boss slapen veel, ze hebben een lange reis achter de rug en er is veel te verwerken. Aan het einde van de dag, voor de avond valt, wordt er een 2e wandeling gemaakt, waarna gevoerd wordt. De medicatie wordt gegeven, de invaliden krijgen daarnaast cranberries in een plakje leverworst om de blaasjes gezond te houden. Na een laatste check op schone dekens en vloeren, een laatste afscheidsknuffel, sluit ik de deur en doe het licht uit, de hondjes moe en voldaan achterlatend. 

In Almere, dezelfde omgeving waar kater Luca 7 jaar lang zwervende was, is deze kater gevonden. Het zou familie kunnen zijn. Al vele jaren zwerft hij door de buurt, er zijn mensen die hem voeren, maar nu had hij echt hulp nodig. Hij leek ziek en zat vaak in de regen met een kletsnatte vacht. Cat Search & Rescue werd gevraagd of zij de kat voor de jaarwisseling konden vangen. Eén dag voor oud & nieuw werd een vangkooi geplaatst en het is gelukt, hij kon meteen door naar Dierenthuis. In de kliniek heeft het medisch team de zwerver in bad gedaan voordat ze gingen opereren, zoveel vlooien. Eenmaal schoon op de operatietafel is bloedonderzoek gedaan, een röntgenfoto gemaakt en zijn de balletjes verwijderd. Vanwege ontstekingen in de bek zijn de snijtanden verwijderd, het pus liep eruit. Het kan bijna niet anders na zoveel jaren op straat, de uitslag van de bloedtest was positief. Hij is dus drager van het katten-aidsvirus. We hebben hem Bobby genoemd. Dank aan Cat Search & Rescue voor het vangen van Bobby.

Lieve mensen, namens de dieren van Stichting Dierenthuis heel veel dank voor jullie steun! De vergeten asieldieren, opgegeven omdat ze niet in onze maatschappij passen; de zwervende dieren, schuw en ziek in binnen- en buitenland. Dieren uit landen waar oorlog en armoede een never ending story lijkt. Deze week komen er 4 nieuwe dieren binnen, twee katten en twee honden. Daisy en Boss uit Roemenië wonen samen 21 jaar in het asiel. Hartverscheurend toch. Ze mogen het asiel verlaten, ze gaan op reis naar Almere. Wordt vervolgd.

Het is een regenachtige dag in Almere. De vrijwilligers druppelen één voor één binnen. Er wordt even doorgesproken wie wat gaat doen en een ieder gaat naar zijn / haar kamer om de dieren te verzorgen. De medicatie wordt uitgedeeld, de dieren krijgen eten en schoon drinkwater, er wordt tussen de bedrijven door veel gewandeld met de honden en de kamers worden van top tot teen schoongemaakt. Rond 12 uur drinken we met z’n allen gezellig een bakje koffie of thee met een gevulde koek. We kletsen wat bij over de afgelopen week. Daarna gaan we weer verder. Om 14.00 uur staan er een aantal afspraken gepland. Annalies en Peer komen heel veel spullen brengen van ons verlanglijstje en brengen ook nog voor alle vrijwilligers een leuk presentje mee, een eigengemaakte (gehaakte) cup cake met een lief kaartje erbij. Annalies en Peer heel hartelijk dank hiervoor! Ook verwelkomen wij Annette met haar zus. Omdat de zus van Annette, die begeleid woont, erg begaan is met het lot van dieren en Dierenthuis geweldig vindt heeft zij gespaard voor ons. We ontvangen 500 euro, een enorm bedrag! We zijn de zus van Annette zeer, zeer dankbaar. Dan worden er ook nog 3 katjes gebracht die leefden op een industrieterrein op Urk. Marijke verzorgt de dieren al jaren, maar gaat eind dit jaar verhuizen. Ze heeft al veel dieren gevangen en herplaatst via stichtingen, heeft zelf een aantal dieren opgenomen evenals familie en vrienden van haar. De laatste 3 katjes zijn erg schuw, zij kan nergens een plekje ze vinden. Dan hoort zij van Dierenthuis en vandaag worden de katjes gebracht. Samen met Annette en haar zus krijgen Marijke en Anneke, die meegekomen is, een rondleiding. Ze zijn heel blij dat de katjes zo goed terecht gekomen zijn. Dan krijgen we nog bezoek van Ben en Elena. Zij komen op bezoek bij Bossie, een FIV kater die helaas niet meer thuis kon blijven wonen. Bossie is weer blij om ze te zien en Ben en Elena om hem weer te zien. Tegen etenstijd krijgen we een mail, de laatste twee campingkatten zijn gevangen, ze zijn onderweg. De camping gaat sluiten, alles wordt afgebroken, iedereen moet vertrekken, zeven katten zouden verhongeren. Ze wonen nu allemaal bij Dierenthuis. Om half vijf hangt er een heerlijke geur van knoflook, kruiden en peper, Jolanda is aan het koken. Dat is vaste prik op zaterdag. Een vegetarische maaltijd met frites van Steven. Dit keer genieten we van een bloemkoolsoep en een pompoen/tomaten/spinazie ovenschotel. Het was heerlijk. Als toetje hebben we een advocaat-taartje, gekregen van de dames uit Urk. Het was weer een mooie, enerverende dag, maar voldaan gaan de vrijwilligers weer naar huis. De dieren liggen al lang op één oor als zij vertrekken. Twee verzorgers blijven achter bij de dieren.

Ruim 20 jaar kennen we de chauffeurs van Dierenambulance en Dierenasiel Helmond e.o.. Voorheen was het brengen van dieren een makkie, Dierenthuis was toen gevestigd in Aarle Rixtel. Nu hebben ze een lange rit naar Almere voor de boeg, maar ze doen het nog steeds met plezier. Dit keer voor kater Don. In het asiel is het zo ongelooflijk druk met katten dat het de medewerkers dit keer niet gaat lukken om Don te herplaatsen. Don is drager van het kattenaids virus, een enorm lieve kat met op het moment geen klinische klachten. Sinds enkele weken woont hij, geheel naar zijn zin, bij Dierenthuis. Namens Don dank aan de medewerkers van Stichting Dierenambulance en Dierenasiel Helmond voor de goede zorgen!

Conny is een trouwe adoptante die ieder jaar met haar verjaardag geld voor ons inzamelt i.p.v. cadeautjes te vragen. Dit jaar was het een actie ter nagedachtenis aan haar moeder, die een grote dierenvriendin was. Wat een mooie manier om je moeder te herdenken! We hebben weer een prachtige gift mogen ontvangen. Dankjewel Conny! En dan hebben we weer diverse sinterklaascadeautjes ontvangen. Cadeautjes die rechtstreeks door de leverancier naar ons gestuurd worden, bevatten meestal niet de naam van de schenker waardoor we geen bedankje kunnen sturen. Daarom willen we langs deze weg ook deze mensen héél hartelijk bedanken. Echt fijn dat jullie onze dieren zo verwennen!

Sinds 2006 werken we al prettig samen met Stichting Dierenasiel Tiel. Zij hebben een rode kater zitten die drager is van het katten aidsvirus. Hij is geplaatst geweest, maar weer retour gekomen omdat hij zijn personeel aanviel. Sinds zijn terugkeer naar het asiel woont Klaas in een aparte kamer, hij heeft een probleem met de andere katten in het asiel die ook drager zijn van het virus. Klaas woont sinds enkele dagen bij Dierenthuis, niet meer in een aparte kamer, maar samen met zijn lotgenootjes. Hij gedraagt zich voorbeeldig, het gaat goed komen. Namens Klaas heel veel dank aan de verzorgers van het asiel in Tiel

Oftewel de dag om alle vrijwilligers in het zonnetje te zetten! Lieve mensen, dank jullie wel namens de dieren van Stichting Dierenthuis.

Wouter en zijn vriendin hebben sinds twee jaar een hondje geadopteerd van O Amigo Fiel, ze zijn er dolgelukkig mee. Een jaar later op vakantie in Portugal bezoeken zij het asiel waar hun hondje vandaan komt, ze vinden het een bijzondere ervaring. Meer plek om nog een hond te adopteren hebben ze niet. Rocky woont al 6 jaar in het asiel, bijna zijn hele leven in een hok. Nooit is er iemand voor hem gekomen, hij had zijn uiterlijk niet mee, zwart en groot. De verwachting van de lieve verzorgers is dan ook dat hij nooit het asiel zal verlaten. Inmiddels is hij 8 jaar oud en heeft hij artrose. Het is een lief dier. Jullie raden het al; Wouter heeft actie ondernomen, Rocky is zijn project geworden. Na alle onderzoeken en behandelingen woont Rocky sinds enkele dagen bij Dierenthuis. Na 6 jaar zorg voor Rocky was het afscheid moeilijk, maar de verzorgers gunnen hem een beter leven. Namens Rocky heel veel dank aan de verzorgers en Wouter die Rocky niet vergeten kon.

Luca zwerft al 7 jaar lang door een wijk in Almere, eens achtergelaten gaat het verhaal. Hij heeft verschillende adressen waar hij te eten krijgt. Afgelopen juni kwam de vraag of hij naar Dierenthuis mocht omdat zijn conditie slecht was; hij kon nauwelijks nog eten en had wonden van het vechten met soortgenoten. De aanvrager heeft heel erg met hem te doen. Er worden meerdere pogingen gedaan om hem te vangen maar het lukte niet. Wij bieden een vangkooi aan en advies maar dan wordt het stil. In september komt er weer een bericht: Luca is weer tevoorschijn gekomen, het gaat niet goed met hem. Inmiddels is het november en komen we in contact met Cat Search & Rescue, zij kennen de noodkreet over Luca ook. We maken een plan van aanpak: zij gaan de kat vangen, heel vroeg in de morgen en brengen hem daarna naar Dierenthuis. De eerste vangpoging 's ochtends om 6 uur is gelukt, hij is voorgoed van de straat. Gisteren lag hij in onze inpandige kliniek op de tafel. Bloedonderzoeken, echo, röntgenfoto en gebitssanering, een grote APK beurt. Zoals verwacht is hij drager van het kattenaidsvirus. Zo veel vlooien, een ontstoken bek met twee rotte kiezen, een groot gat in zijn bek waar eens een snijtand heeft gezeten. Diep in het gat zit een verharding die verwijderd moet worden omdat het vreselijk pijn moet doen. Na het weghalen van de verharding wordt het gat gehecht, de rotte kiezen getrokken en natuurlijk is hij gelijk gecastreerd, ontwormd en ontvlooid. Luca moet nu herstellen, we gaan zoals altijd ons best doen. Dank aan Cat Search & Rescue en de buurt voor de medewerking en zorgen om Luca!

Eigenlijk is het antwoord kort: heel goed! Sinds de ingreep aan beide voorpoten gaat hij elke dag mee aan de wandel. Hij heeft praatjes en blaft als een echte heer des huizes naar de buurhonden. Afgelopen zondag heeft hij weer fysiotherapie gehad, hij vindt het gefriemel aan zijn lijf en de massage heerlijk. Zo makkelijk als hij is met de therapie, zoveel paniek krijgt hij bij het zien van een nagelschaar. De nagels van zijn achterpoten hadden een knipbeurt nodig, dat laat hij niet toe. Wij begrijpen dat maar al te goed na de vreselijke mishandeling die hij heeft doorstaan. Een lichte sedatie is de oplossing, met een kluif als beloning wanneer hij weer helemaal wakker is. Kido is een stoere hond en een ontzettend lief dier.

In maart ontvangen we een verzoek om hulp van een medewerker van de Dierenambulance Gelderse Vallei. Over een paar maanden gaan zij tijdens hun vakantieverlof voor een 3e keer naar het asiel in Roemenië om een aantal oude honden mee te nemen, waaronder Bono en Yarri. Of Dierenthuis misschien een plekje heeft voor Bono en Yarri om veilig oud te worden? Bono, een zwerfhond van ongeveer 10 jaar oud, woont al 6 jaar lang in een asiel op de grens van Roemenië en Oekraïne. Hij werd gevonden met een ingegroeide halsband die verwijderd is, de sporen zijn nog goed zichtbaar. Bono heeft artrose en een verminkte enkel. De dieren in het asiel leven in barre omstandigheden. Het is een erg armoedig troosteloos asiel. Geld voor voer, medicatie en zorg is er nauwelijks. De lieve verzorgers komen 2x daags hun ronde doen. We vragen ons werkelijk af of sommige dieren op straat niet beter af zijn dan opgesloten zitten in deze omstandigheden met weinig of geen toekomst op een eventuele herplaatsing. Het is augustus als Bono door de Dierenambulance Gelderse Vallei naar Dierenthuis wordt gebracht. De eerste paar weken zien we een schuwe en erg bange hond die voor het minste of geringste wegvlucht. Bono ligt zoveel mogelijk op zijn bedje achterin een hoek van de kamer, zijn omgeving nauwlettend in de gaten houdend. Honden die te dichtbij komen worden weg gesnauwd. Als er gepoetst wordt, laten we Bono met rust en lopen met een grote boog om hem heen. Zijn behoefte doet hij binnen op zijn bed, naar buiten durft hij nog niet te gaan. Wat logisch is na 6 jaar in een hok te hebben geleefd. Zijn brokjes strooien we heel voorzichtig op zijn bed om te voorkomen dat hij wegvlucht. Zijn pijnstiller wordt verstopt in een plakje leverworst en voorzichtig in zijn buurt gelegd. We zijn nu ruim 3 maanden verder en de metamorfose, in zo’n korte tijd, is bijna niet te bevatten. Bono woont nu bij de grote jongens, een kamer met 10 honden, jong en oud. Een aantal is rustig, enkele jonge honden zijn druk en speels. Hij gaat mee met iedere wandeling, eet mee met de groep en pakt zijn plakje leverworst met medicatie gewoon uit de hand. Ondanks zijn artrose/verminkte enkel is hij razendsnel, hij doet in snelheid nauwelijks onder aan de rest van de roedel. We zien zelfs dat hij al ondeugend wordt, bijvoorbeeld samen met Keessie trekkend aan een deken. Waar hij in het begin geen enkele toenadering zocht, zoekt hij nu het contact, is blij ons te zien en komt zelfs voorzichtig naar je toegelopen om een brokje uit je hand te nemen. Bono is een schat en voelt zich helemaal happy bij Dierenthuis.

Elton is het oudste dier bij Dierenthuis, hij is bijna 40 jaar. Hij heeft verschillende adresjes gehad waar hij niet de zorg kreeg die hij nodig had; een verwaarloosd mager dier kwam bij ons binnen. Elton knapte op, zijn hoefjes herstelde en zijn ribbetjes verdwenen achter een laagje vet. Het is een ontzettend lief en grappig dier, hij is gelukkig. Al vele jaren woont hij bij Dierenthuis, waar hij samen met soortgenoten alles krijgt wat een dier nodig heeft. Namens alle dieren bij Dierenthuis heel veel dank voor jullie steun, zoveel dieren in nood zijn nu veilig en krijgen zorg en onderdak tot aan hun dood.

Onze gehandicapte katten wonen in een aparte kamer. De meubeltjes zijn aangepast op de dieren en ze krijgen speciale voeding met supplementen. Het is, echt bij toeval, een kamer waar eigenlijk alleen maar (gesteriliseerde) poezen wonen. Waaronder mama Milka en dochter Oreo. Fred, de eigenwijze Hagenees, is afgelopen zomer ingetrokken. Eigenlijk vanwege het eten: hij vond het gewoon veel lekkerder en dat was te zien: Fred groeide in de breedte. Dat was uiteraard niet de bedoeling en met man en macht probeerden wij hem uit deze kamer te houden. Daar dacht Fred heel anders over en hij bleef volhouden. En Fred heeft gewonnen, wij hebben het opgegeven: hij woont nu permanent bij de meiden. Enkele maanden later zien we een mollige kater in love. Fred heeft vaderlijke gevoelens en is de nieuwe man in het leven van Oreo en Milka. Vooral de kleine Oreo is zijn oogappel, zij voelt zich veilig bij Fred. Hij mag voortaan mee naar bed.

Waar Bertie gevonden werd door de dierenpolitie in Roemenië, was zijn thuis. Zo leefde hij met een verbrijzelde achterpoot, gebroken heupen en was hij broodmager. Bertie is een Cane Corso, een waakhond, een stoere stevige jongen die het erf moet bewaken. In de conditie, geestelijk en lichamelijk, waar hij gevonden werd was daar niets meer van over. Gelukkig voor Bertie werd hij opgevangen en verzorgd door Sadies Dog Rescue en verhuisde hij eerder dit jaar naar Dierenthuis. Bang voor mensen durfde hij niet te eten en hij was zeer op zijn hoede. Bertie heeft een hart van goud, hij doet niemand kwaad. Inmiddels enkele maanden verder heeft Bertie meer vertrouwen en gaat hij meer en meer genieten van het leven bij ons. Hij krijgt fysiotherapie van Eva en daar geeft hij zich helemaal aan over

Het is augustus 2014 als de dan vijfjarige Lola door de dierenambulance naar het asiel in Arnhem wordt gebracht. Zij woonde samen met een oude hond bij een moeder met vier jonge kinderen die uit huis werden geplaatst. Op dat moment ben ik als vrijwilliger werkzaam bij het asiel. Lola is een lieverd, gehoorzaam en vol energie. Iedereen is dol op haar. Tijdens een wandeling gebeurt er iets vervelends. Op een wat smaller pad passeren we een oude dame die haar arm uitsteekt om Lola op afstand te houden. Lola schrikt, springt op en hapt in de arm. Ik neem de dame mee naar het asiel waar zij wordt opgevangen en geholpen. Lola wordt direct geïsoleerd en gescheiden van de andere honden, ze zit moederziel alleen in haar kleine kennel. Ze mag niet meer naar buiten, zelfs het afgezette veld is verboden terrein. Ik probeer zoveel mogelijk bij haar te gaan zitten, geef snoepjes en kriebel over haar buik. Ik voel me schuldig, door mijn onervarenheid zit zij hier, in afwachting van het onderzoek door een gedragstherapeut. Lola wordt getest en komt hier niet goed uit. Niet zo verwonderlijk na haar eenzame opsluiting en het stressvolle leven in een asiel. De gedragskundige besluit samen met het bestuur dat Lola een gevaar is voor de samenleving en dat zij niet meer in de maatschappij mag terugkeren. Haar doodvonnis is getekend. Omdat ik ervan overtuigd was dat het bijtincident een onhandige samenkomst van omstandigheden was waarop Lola niet mocht worden afgerekend, heb ik alles op alles gezet om een geschikte plek voor haar te vinden. Dat leek niet te lukken, tot ik hoorde van het bestaan van Dierenthuis. Lola was welkom op voorwaarde dat zij goed kon omgaan met haar soortgenootjes èn dat zij gesteriliseerd zou zijn. Ik moest hemel en aarde bewegen voordat het bestuur van het asiel akkoord ging. Dit was eenmalig, zeiden ze, en gebeurt nooit meer. Alsof ik hen dankbaar moest zijn dat zij instemden met plaatsing. Was het eigenlijk niet andersom? Moesten zij Dierenthuis niet bedanken dat zij Lola wilden opnemen? De sterilisatie betaalde ik, de eenmalige plaatsingskosten bij Dierenthuis van € 70 heeft het asiel nooit betaald. Op 22 september 2014 was het zover. Samen met 2 collega vrijwilligers van het asiel bracht ik Lola naar Almere. Ze liep gedwee met Alice mee. Wij kregen daarna een rondleiding zodat we met eigen ogen konden zien wat Lola’s nieuwe thuis zou zijn. Het was voor mij direct duidelijk: ik stopte met mijn werk bij het asiel en begon als vrijwilliger bij Dierenthuis. Nu, 9 jaar later, is Lola inmiddels een dame van 14 jaar en behoort ze samen met Beau en Liesje tot de oudste bewoners van Dierenthuis. Nog steeds loopt ze mee met iedere wandeling, speelt ze wat met de bal, begroet ze je met haar kenmerkende blafje en komt op een drafje naar je toe om geaaid te worden. Luieren kon ze al goed maar nu nog beter, waarbij ze nog steeds het liefst over haar buik wordt gekriebeld. Agressie naar mens noch dier heeft Lola nooit vertoond. Sterker nog, Lola is eén van de liefste en makkelijkste honden bij Dierenthuis.

Een tijdje geleden ontvingen wij een mailtje van het bestuur van KC Zoys, een vereniging voor hondenliefhebbers uit Amersfoort. Wegens dierendag wilden ze geld inzamelen voor een goed doel met als achterliggende gedachte dat niet alleen het eigen dier extra aandacht krijgt maar de leden ook iets zouden betekenen voor dieren in een opvang. En het goede doel was Dierenthuis! Of wij wat folders e.d. hadden om Dierenthuis te promoten. Ja natuurlijk! Geweldig dat ze voor ons willen inzamelen. Vervolgens kregen we bericht dat er een leuk bedrag ingezameld was en of ze een symbolische cheque konden komen brengen. En weer, ja natuurlijk! Op zaterdag 28 oktober was het zover. Een afvaardiging van de vereniging kwam bij ons op bezoek om een cheque te brengen. Het bedrag was maar liefst € 500,- Daar kunnen we mooie dingen van doen! De deelnemers kregen natuurlijk ook een rondleiding. Men vond het heel mooi om te zien hoe wij de dieren verzorgen en hoe ze bij ons leven. Het was een geslaagde middag waar KC Zoys ons bijgaande fotoreportage van stuurde. KC Zoys en alle mensen die geschonken hebben: Heel, héél hartelijk bedankt!

Klik hier voor de fotoreportage

Anke schreef ons dat er al ongeveer 2 jaar een ongecastreerde zwerfkater rondliep bij een voormalige varkensboer, waar nu paarden van particulieren gestald staan. In het begin zag ze alleen een zwart-witte flits af en toe rondrennen, maar in de loop van de tijd is de kater door het aanbieden van eten heel voorzichtig benaderbaar geworden en laat hij zich zelfs aaien. Hij is erg lief tegen Anke maar Lion, zoals Anke hem heeft genoemd, geeft overlast; hij moet zijn terrein verdedigen tegen andere katten. Dan gaat het flink mis. Lion komt naar Anke gestrompeld, z’n voorpoot bungelt erbij. Na een paar dagen lukt het Anke om de zwerver op te pakken en met hem naar de dierenarts te gaan. Daar wordt geconstateerd dat hij door een trauma een plexus brachialis avulsie heeft opgelopen, gescheurde zenuwbanen waardoor het voorpootje verlamd is. Dat is sowieso niet mooi, maar voor een zwerfkater natuurlijk helemaal erg. Bovendien is de eigenaar van de stal de zwerver meer dan zat en wil hem (met geweld) verjagen of erger. Anke maakt zich veel zorgen, de zwerver met zijn verlamde poot is kansloos, zou verongelukken of vermoord worden door de boer. Dierenartsen willen niet opereren wanneer de zwerver positief op katten aids getest wordt. Anke zoekt zonder succes overal hulp in de regio, ze geeft niet op. Of Dierenthuis iets kan betekenen voor de zwerver? Ja natuurlijk, een zwerver met een verlamde poot, die laten we niet aan z’n lot over. Lion is inmiddels verhuisd naar ons. Zijn verlamde voorpootje, dat hem alleen maar in de weg zat, is bij ons geamputeerd. Het is een schatje. Namens Lion heel veel dank aan Ank.

Klik hier voor het filmje van Lion

Mr. Big, de zwervende kater uit Limburg, woont sinds een week bij Dierenthuis. Ons is verteld dat zijn ogen al heel lang vies waren en ontstoken, volgens de brenger had de dierenarts gezegd dat het waarschijnlijk chronisch was. Het is begrijpelijk dat Mr. Big boos was, hij had pijn. Ogen zijn een kwetsbaar orgaan, beide ooglid-randen waren naar binnen gekruld. Haartjes schuren en prikken op het hoornvlies met als gevolg dat het hoornvlies geïrriteerd raakt of beschadigd. Een operatie en Mr. Big is van zijn pijn verlost. We merkte al dat pijnstilling zijn gedrag verbeterde. En nu wil Mr. Big gewoon aandacht en aaitjes. Het is een lieverd!

Recent is hij binnengebracht, een zwerver uit Limburg, zijn naam is Mr. Big. Hij had een tuin uitgekozen waar hij graag verbleef, zijn eten haalde hij op diverse locaties. Oproepen in de buurt en verder leverde geen resultaat op, hij werd niet gemist. Er waren wel problemen met zijn ogen, ontstekingen aan beide. Via een organisatie werd er een vangactie gedaan, dat lukte. Mr. Big ging naar de dierenarts voor bloedonderzoek, castratie en een chip. Op zoek naar een permanente oplossing kreeg hij tijdelijk onderdak bij één van de bewoners uit zijn leefgebied. Deze zware jongen heeft kuren; aanvallen, krabben en bijten, er was dus thuis enig gedoe om Mr. Big op veilige afstand te houden. Het zal zeker goed komen bij Dierenthuis. Met dank aan de buurt die in actie kwam!

Vaste leveranciers van o.a. voer brengen dagelijks goederen die buiten het terrein, voor de ingang, neergezet worden. Er is een vrachtwagenchauffeur die dat weigert, hij is bang dat de spullen gestolen worden. Terwijl wij achter op het land bezig zijn stalt de chauffeur de spullen binnen de poort. Er is één varken die alles op een veilige afstand bekijkt. Zodra de goede man verdwenen is pakt hij zijn kans. Gelukkig was Jill in de buurt en was de schade redelijk beperkt.

Vandaag, Dierendag, bij Omroep Flevoland: Kido.

Van Dierenhospitaal en Dierenambulance Den Haag e.o. krijgen we regelmatig aanvragen voor opname van zwerfkatten die met FIV (katten-aids) besmet blijken te zijn. Dit keer echter ontvingen we een aanvraag om een andere reden. Het ging om zwerfkat Petite. Petite is een oudere zwerfkat die heel slim is. De ambulancedienst is maar liefst 1,5 jaar bezig geweest om haar te vangen. Uiteindelijk is het iemand die haar voerde gelukt om haar naar binnen te lokken. Precies op tijd, want de hele locatie waar Petite leefde wordt (en is al deels) gesloopt. Petite kon dus niet meer teruggeplaatst worden in haar vertrouwde omgeving. Maar wat een pittige dame. Oei, oei, wat was ze boos dat ze gevangen was. Beslist geen katje om zonder handschoenen aan te pakken. Dagenlang was ze onbenaderbaar. Uiteindelijk heeft iemand het voor elkaar gekregen (met gevaar voor eigen leven ) om Petite zodanig onder controle te krijgen dat ze naar de kliniek kon worden gebracht voor onderzoek en behandeling. Petite bleek gelukkig negatief te zijn voor FIV/FeLV. Maar zoals gezegd: Petite kon niet teruggeplaatst worden, want haar leefterrein was verdwenen. Plaatsen bij een particulier was echter ook geen optie. Zolang Petite met rust gelaten wordt is ze oké, maar als je iets van haar wilt ontploft ze. Dat is niet te doen voor een particulier. Daarom wordt bij ons het verzoek neergelegd om Petite op te nemen, omdat ze hier gelukkig zal zijn als ze gewoon in vrijheid kan zijn wie ze is. Uiteraard mag ze komen. Welkom Petite! Dierenhospitaal en Ambulancedienst Den Haag, héél hartelijk bedankt voor de goede zorgen!

Het zal je maar gebeuren. Je bent met je familie en twee honden met een bomvolle auto op de terugreis vanuit Zuidoost-Europa en je ziet een magere gewonde hond langs de kant van de weg. De hond, een Anatolische herder, mist een deel van zijn voorpoot, een compleet open wond. Het raakte de familie enorm, maar ze stonden op dat moment machteloos. Ze reden door naar de dichtstbijzijnde stad waar ze een dierenarts raadpleegden. De dierenarts gaf echter naar hun mening geen goede hulp; zijn advies was oplappen, 7 dagen antibiotica en dan in de stad de straat op. Maar de hond leefde nu in de wildernis en was duidelijk bang van auto’s. Noelle gaat rondbellen en vindt uiteindelijk een vrouw die vaker honden te eten geeft. Zij gaat voor 200 euro de hond zoeken en naar een goede dierenarts brengen. Een week later, na een flinke zoektocht in de bossen, wordt de hond gevonden en naar de dierenarts gebracht. Daar bleek dat de poot compleet verbrijzeld was. De poot werd in de schouder geamputeerd en Umut, zoals de familie de hond inmiddels genoemd had, kreeg pijnstilling en antibiotica en herstelde goed. Umut had gecoupeerde oren. Hij was dus iemands hond geweest, waarschijnlijk een werkhond die in een berenklem terecht is gekomen. Wat was hij lief! Maar….. zo’n grote hond en dan ook nog een missende voorpoot had in Macedonië geen enkele kans op herplaatsing. Echter bij de dierenarts moest hij weg. Dat was het moment dat Noelle ons schreef. Zij kon zelf Umut niet in huis nemen, het enige goede asiel zat bom- en bomvol. Noelle had Umut in verschillende social mediagroepen gedeeld, niemand meldde zich die Umut zou willen opvangen. Wat nu? Ze kon Umut niet aan z’n lot overlaten. Het lukte Noelle om tijdelijke opvang te vinden. Van daaruit kreeg Umut alle benodigde medische behandelingen en vaccinaties. En eindelijk, eindelijk na vele maanden opgesloten in een veel te kleine kennel, arriveerde Umut 18 september bij Dierenthuis. Door te weinig beweging, vele maanden lang, gaat het lopen moeizaam, maar daar wordt aan gewerkt. Met heel veel dank aan Noelle en haar familie die alles op alles heeft gezet en veel kosten heeft gemaakt om Umut te redden! Het was een zeer zware emotionele en moeilijke reddingsactie, met gelukkig een goede afloop. 

Geboren in Syrië en nu het model van Dierenthuis. Wat schrokken wij van de 1ste video die bij ons binnenkwam, het was in en in triest. Biba is behoorlijk gehandicapt. Ze had dringend een operatie nodig en die heeft ze in Almere gekregen. Inmiddels is deze dame helemaal ingeburgerd. Ze mist een achterpoot en beide voorpootjes zijn niet intact. Ze is een geweldig mooi dier geworden en een levensgenieter. Met haar handicap komt ze overal. Dagelijks doet ze haar ronde over het terrein, ook bij de pony's komen we haar tegen. Binnen heeft ze haar eigen bedje, alleen voor haar.

In juli 2022 kwam Bruno met speciaal transport van Roemenië naar Almere. Wat moet je met die hond zei de chauffeur, je kan er niets mee. Hoeft ook niet was onze reactie, we hebben er meer. We zijn een dik jaar verder en de chauffeur had gelijk, we kunnen er weinig mee; hij is te beschadigd door de mens, door het leven op straat en het gevang. Bruno was een straathond totdat hij gevangen werd en naar een dodingsstation in Breasta, Roemenië werd gebracht. Bruno is een oude, zeer bange hond op 3 poten. Ruim een jaar later is zijn angst voor de mens nog steeds groot, we mogen op 1 meter afstand in zijn buurt komen. Hij zit veilig, krijgt goede zorg, houdt de verzorgers vanuit zijn eigen bedje goed in de gaten. We laten hem in zijn waarde.

Syrië is een onveilig land voor mens en dier. Veel huisdieren zijn achtergelaten omdat mensen moesten vluchten. Politieke onderdrukking, een economische crisis, 90% van de bevolking leeft in armoede; er is voedselschaarste en de gezondheidszorg is ingestort. Al meer dan 10 jaar is dit land in een burgeroorlog verwikkeld, met slecht onderhouden internationale relaties. En ondanks alle ellende zijn er dan nog altijd mensen die de dieren helpen. Zoals Animals Syria - CatConnect. Bijna bij elke video uit Syrië horen we klagende katjes en zien we magere dieren. De dieren hebben honger, één maaltijd in de 3 dagen is geen uitzondering. Ze hebben medische zorg nodig, de dierenartsen zijn onervaren, er is geen geld, er zijn geen medicijnen om de meest simpele ziekten te behandelen. Antar is heel lief en heeft medische hulp nodig. Afgelopen donderdag is hij samen met Bisham naar Dierenthuis verhuisd.

Bianca en Eva vertrokken in maart naar Thailand, ze gingen daar twee weken vrijwilligerswerk doen bij de dieren. Op dag één zien zij een bang hondje met een dwarslaesie, Banksy. Er is in het asiel niet veel tijd en aandacht voor haar. Twee weken lang kreeg ze therapie van de dames en heel veel TLC. Eenmaal terug thuis hebben Bianca en Eva alles in het werk gezet om Banksy naar Dierenthuis te krijgen; zij hebben vele lieve dierenvrienden over kunnen halen om te doneren voor de reis naar Nederland. Na zes maanden is het dan zover. Marianne reisde eerder deze week af naar Thailand om het hondje op te halen. Banksy wordt morgen samen met Bianca en Eva bij Dierenthuis verwacht. Bij ons zullen, na een gewenningsperiode, operaties plaatsvinden waardoor zij beter kan functioneren. Bianca en Eva werken als vrijwilliger bij Dierenthuis; Eva is dierenfysiotherapeut en Bianca dierenartsassistente. Wij kunnen niet anders zeggen dan TOPmeiden met een enorm groot hart voor dieren. 

Klik hier voor de video van Banksy in Thailand

We gaan even terug in de tijd. In de stad Bacau in Roemenië zaten 2 dronken mannen in een café. Ze sloten samen een weddenschap af: wie van hen het durft een hond de poten af te snijden? Kido werd het slachtoffer van deze twee idioten. Gelukkig werd hij, na een tip, door de dierenpolitie gevonden. Kido werd naar een dierenkliniek gebracht waar hij lange tijd verbleef. Een operatie was volgens de artsen echter niet meer mogelijk. Vervolgens verhuisde hij naar het asiel van Elena Vicol in Bacau waar 300 honden wonen, waar de voorzieningen minimaal zijn en weinig hulp aanwezig is. Kido was een beetje mobiel, maar zo gehandicapt leven tussen 300 honden was zwaar. Elena en Ruby vroegen daarom Dierenthuis om hulp. Bij Dierenthuis zagen we een, ondanks alles, vrolijke hond. Een flinke jongen van 37 kilo. Het lopen, niet meer dan enkele meters, deed zichtbaar pijn. De poten waren ongelijk en op de röntgenfoto’s zagen we het slordige werk van de beulen. Dat moest echt heel pijnlijk zijn om je zo voort te moeten bewegen. Operaties werden gepland, hersteloperaties van beide voorpoten die ingekort zouden worden. Helaas ontdekten we een groot gezwel onder zijn dikke vacht. Dat werd eerst verwijderd en opgestuurd. Volgens de patholoog was het kwaadaardig, maar er waren gelukkig geen uitzaaiingen. De geplande operaties konden doorgaan. De poten werden op gelijke hoogte ingekort, dikke spierlaag en bindweefsel als stootkussens er overheen. Het waren zware langdurige operaties met gelukkig een goed resultaat. Na revalidatie is Kido weer mobiel en gaat hij mee op de wandeling het hele terrein over. Ook tijdens de hoge temperaturen van vandaag is hij van de partij. Namens Kido dank jullie wel!

Klik hier voor het filmpje van Kido, zo mooi en zo bijzonder!

Niet lang geleden kregen wij een mooi kado aangeboden, maar omdat wij ook buitenlandse dieren die in zeer slechte omstandigheden leven en medische hulp nodig hebben opvangen, haakte deze persoon af. Het heeft ons geraakt omdat bijna altijd achter dierenleed ook mensenleed zit. Het is de reden waarom wij deze video met je willen delen. Op de video zie je hoe Bisham en zijn baasje leefden in Syrië, een land in oorlog. Hij was soldaat en raakte gewond tijdens de oorlog; hij is door de verwondingen ernstig ziek. Samen met een hondje leeft de man in een verwoest gebouw. Het hondje is slechtziend, beide leven van het afval. De man nam afscheid van zijn hondje en ging mee met een vrijwilliger, kreeg nieuwe kleren. Het hondje ging naar een dierenkliniek voor hulp waar hij totdat hij reis-klaar is 's nachts onderdak krijgt, overdag zit hij buiten vast aan een riem. Het asiel in Aleppo is erg zwaar voor een oude, bijna blinde hond.

Sinds vorig jaar woont Barry bij ons. Elk dier heeft zijn verhaal, ze doorstaan vaak veel ellende en moeten telkens weer zien te overleven. Barry was een straathond met een handicap aan zijn voorpoten waardoor hij moeilijk liep. Hij werd opgenomen in een asiel maar het asiel ging sluiten. Alle honden gingen in de herplaatsing, behalve Barry. Niemand wilde hem. Omdat hij nergens welkom was ging hij weer terug naar de straat. Gelukkig zijn er dan weer mensen die hem eten geven en op zoek gaan naar hulp. Het zoeken naar een huisje voor Barry heeft DRIE jaar geduurd. Bij Dierenthuis was hij welkom. De reis werd gepland, maar uit gedane onderzoeken bleek Barry Ehrlichia te hebben, de reis werd enkele weken uitgesteld. Maar eindelijk was hij dan thuis, in Almere. Barry heeft zich prima aangepast, hij woont bij de oudjes en hoeft nooit meer weg. Gisterochtend lag hij totaal ontredderd hulpeloos op zijn bedje: niet eten, niet lopen, geen bewegend staartje als begroeting. In huis hebben we een inpandige kliniek met apotheek, dat was zijn redding. Snel handelen heeft hem weer op de been gebracht. Barry heeft een hartkwaal en gelukkig zijn daar hele goede middelen voor. Vandaag gaat het alweer beter, hij is weer alert en eet weer mee met de groep. We kunnen niets beloven, maar zo lang de kwaliteit van leven goed is gaan wij ervoor. 

Vandaag heeft Kido de hersteloperatie aan zijn tweede voorpoot, het medische team is al uren bezig. Kido is de hond die door twee dronken dierenbeulen werd verminkt als weddenschap. Beide voorpoten werden afgesneden, voor de lol. Aan zijn eerste voorpoot heeft hij de hersteloperatie al gehad en met succes, vandaag poot twee. Vanmorgen vroeg was hij lekker buiten, de dierenarts heeft hem daar een prikje gegeven voor de narcose en langzaam viel hij in slaap met zijn hoofd op het been van de verzorgster die bij hem bleef. Omdat Kido bij de vorige operatie erg veel bloed verloor is een zak bloed besteld, hij zal zich minder zwak voelen na de operatie. Op één van de foto's zien we het stompje zoals die vanochtend was. De poten waren ongelijk, met beide operaties worden ze op dezelfde lengte gemaakt zodat Kido beter kan 'lopen'. Het is een moeilijke operatie, de vorige duurde 6 uur. Duimen jullie mee voor Kido?

Medewerkers van Quinzokids, kinderopvang in Almere, stonden opeens voor de poort met een donatie. Ze hadden een spontane inzamelingsactie gehouden voor ons. Allemaal spullen die we heel goed kunnen gebruiken. Lieve mensen, heel hartelijk bedankt!! En dan maken we meteen van de gelegenheid gebruik om ook alle mensen die anoniem pakjes voor de poort zetten met spullen van ons verlanglijstje of pakketjes sturen zonder afzender héél hartelijk te bedanken. We zijn heel blij met jullie bijdragen!

Sadies Dog Rescue is een opvang in Roemenië opgericht door Lesley Ford met 250 dieren. Op 11 januari 2023 post de opvang het verhaal van Bertie op haar Facebook pagina. De opvang wordt gebeld door de politie of zij kan helpen met het opvangen van een hond in slechte conditie. Het is in Bacau waar ook Kido vandaan komt, de hond met de afgesneden voorpoten, een weddenschap van twee dronken idioten. Geweldig dat de politie particuliere asielen om hulp vragen anders worden de dieren naar een gemeentelijk asiel gebracht. Bertie is mager, totaal verzwakt, zijn linker dijbeen heeft meerdere breuken, verbrijzeld in vele stukken. Meerdere breuken aan zijn bekken, subluxatie van de heupen en een gescheurde kruisband. De hond heeft een chip, de politie doet onderzoek naar de eigenaar die het dier zwaar mishandeld achter laat. De redders hebben er nachten wakker van gelegen, wat te doen met deze stumperd. Advies van de dierenarts was kijk niet naar de röntgenfoto's, kijk naar de hond en dat hebben ze gedaan. Bertie krijgt een kans. Het dier is nog heel jong, de leeftijd wordt geschat op 18 maanden. Inmiddels is het april, Bertie kan weer lopen en gaat op reis naar Almere waar wij verder gaan werken aan zijn spieropbouw. Bertie is een ongelofelijke veerkrachtige dappere jongen met een geweldig karakter. Met dank aan Sadies Dog Rescue rescue voor hun ongelofelijke inzet voor de dieren en het vertrouwen in Dierenthuis. Klik hier voor een video, gemaakt in Roemenië, van Bertie's redding en erna (geen enge beelden).

Biba is een poesje uit Syrië, ze is gehandicapt. Net als Kido mist zij een deel van haar beide voorpoten. Maar er was meer aan de hand, één van haar achterpoten was niet meer te redden, het bot stak eruit. We hebben haar opgenomen en haar achterpoot geamputeerd. Met maar 1 volledige poot is zij het zonnetje in huis en het model voor de folder van Dierenthuis. Zij is in Almere een gelukkig dier geworden, ondeugend, speels en ondernemend. Hieronder de links naar twee video's van Biba, in Syrië en bij ons.

Biba in Syrië: https://vimeo.com/819768193

Kido is weer terug bij de groep, de nietjes zijn uit zijn huid verwijderd, de wond is genezen en de operatie geslaagd. Het was even wennen na 14 dagen ziekenboeg weer terug te zijn in de groep. De hondjes zijn erg lief tegen hem, ze waren blij hem weer te zien. Nog een hersteloperatie te gaan aan de andere poot, hij krijgt nu 6 weken rust en vrijheid. De rolstoel is inmiddels in België waar nog aanpassingen gedaan worden, waarschijnlijk is hij volgende week in huis. In onze inpandige kliniek hebben wij vele amputaties gedaan bij dieren, zelden hebben wij dieren gezien met fantoompijnen. Door een snelle mobilisatie kan fantoompijn voorkomen worden. Bij het ontstaan en hebben van pijn spelen ook allerlei psychologische en sociale factoren mee, relatieproblemen, geen werk, weinig sociale contacten etc. Onze dieren hebben deze problemen niet, ze zijn uit een moeilijke situatie in een warm nest terecht gekomen. Omdat we weten dat zwervers niet snel iets van pijn aangeven krijgen ze na een amputatie voor alle zekerheid een jaar lang pijnmedicatie.

De spanning in huis is over, Kido heeft geen uitzaaiingen in de longen. De operatie is geslaagd, duurde 6 uur, een pootje is gisteren hersteld. Over 10 dagen is de wond genezen. Het is nu wachten op de rolstoel die uit Amerika moet komen. Verhalen en foto s over onze dieren en meer nieuws over Kido volgen in de nieuwsbrief. Dank jullie wel voor de positieve reacties  Foto: Kido na de operatie, nog suf van de narcose.

Ruim een jaar lang woonde hij in het Dierencentrum Achterhoek, hij was nog maar een pup. Reden van de afstand was allergie van één van de kinderen. Maar er was veel meer aan de hand: diarree door giardia die maar niet over leek te gaan. Breezle heeft een chronisch darmprobleem. Sinds enkele weken is Breezle geen asielhondje meer, hij is nu thuis bij ons. Hij is de jongste van zijn kamer, de kneuzenkamer, de kamer waar ook Kido woont. Ze hebben het heel gezellig met elkaar, Breezle is daar helemaal op zijn plaats, de kleine bemoeial steekt overal zijn te korte neus in. Het is echt een hondje met gebreken, hij mist ook nog een heupkom, maar was is zijn karakter super leuk. Zijn balletjes hebben we onlangs verwijderd, maar om zijn kwaliteit van leven te verbeteren moeten we meer doen. De neusgaten worden meer open gemaakt, de rode bolletjes in beide ooghoeken gaan we verwijderen, een cosmetische ingreep op medische gronden. Natuurlijk laten we over enkele weken het resultaat zien van deze knapperd. Welkom Breezle!

De honden van Dierenthuis mogen graag gaten graven op het terrein, het ene gat is nog groter dan het andere. Eenmaal terug op hun kamers, gaan de invalide hondjes het terrein op samen met de oudjes. De één in een rolstoel, de ander krijgt een huispakje aan, zoals het uitkomt. Het is altijd pret, dolle pret. Vooral de jongsten van de groep maken er een echt feestje van, ondernemend en ondeugend dat ze zijn moeten we ze soms uit de vijver vissen, zijn ze uit de bocht gevlogen of jagen ze achter Steven aan die op zijn quad over het terrein naar de uitgang probeert te komen. Moe maar voldaan gaan ze allemaal weer terug naar hun kamers. De rolstoel wordt opgehangen, de pakjes gaan uit, het is etenstijd. Maar als we dan gaan tellen, missen we een klein hondje! Waar is Appie de jongste van het stel? Het terrein is groot en er valt niets te zien, niets te horen. Op zoek naar Appie vinden we hem in een kuil, alleen zijn kopie steekt boven de kuil uit. Appie heeft alleen 2 voorpoten en kan er dus niet uit komen, hij wacht geduldig op hulp. Je zou denken dat hij onder de indruk is van het gebeuren, niet dus. Als een echte deugniet en levensgenieter neemt hij nog een duik in de modder, jaagt hij nog een grote hond op stang en besluit uiteindelijk dat het tijd is om terug naar de basis. Wat een heerlijk stoer dier!

De voorpoten van Kido, de hond wiens voorpoten zijn verminkt door twee dronken dierenbeulen, zijn niet op gelijke lengte afgesneden, waardoor er veel gewicht rust op de langste poot en de boteinden zijn niet glad. Lopen moet heel pijnlijk zijn. Daarom is een hersteloperatie nodig. Ter voorbereiding is er een algeheel onderzoek gedaan en een röntgenfoto gemaakt. Tot onze grote schrik werd er een kwaadaardig gezwel gevonden. Onderzoek bij een laboratorium wees uit dat het in z’n geheel was weggesneden, maar dat uitzaaiing naar de longen helaas niet uitgesloten is. Kido is opnieuw voor onderzoek bij onze dierenarts geweest om de lymfeknopen aan te prikken voor verder pathologisch onderzoek. Dit is helaas niet gelukt. De lymfeknopen zijn niet reactief en dat is toch goed nieuws. Het stelt ons weer een beetje gerust. Op 4 april a.s. staat de hersteloperatie gepland. Voorafgaand wordt voor de zekerheid wel een röntgenfoto gemaakt van de longen. Als ze schoon zijn gaat de operatie door. Ondertussen staat Kido op dieet. Hij is te zwaar en dat geeft onnodig gewicht op z’n poten. Het afvallen gaat echter moeizaam omdat hij door z’n handicap te weinig beweegt. Kido is wel een vrolijke hond, speelt graag met de andere honden en is een ontzettende lieve hond voor mens en dier. Over 4 weken krijgt hij een rolstoeltje op maat gemaakt.

Met een grote update over Kido, de hond met de afgesneden voorpoten. Maar ook met de verhalen van nieuwe bewoners hond Breezle en kat Barbas. Wil je ook meelezen, meld je dan nu aan voor de nieuwsbrief:

KRO-NCRV steunt voor het zesde jaar op rij met de actie Warm Hart initiatieven die bijdragen aan een toekomstbestendige samenleving. Een samenleving die eerlijker, liever en groener is. Met de actie Warm Hart krijgen goede doelen die door het publiek zijn ingediend aandacht en uiteindelijk wellicht een donatie. En jij kan hier invloed op hebben! Stem nu op jouw favoriete goede doel, Stichting Dierenthuis! Want dan maken wij kans op die donatie van €10.000, €5.000 of €2.500. Stemmen: https://kro-ncrv.nl/.../inzen.../stichting-dierenthuis-40424

Een paar maanden geleden kwam hij bij Dierenthuis aan, doodsbang voor alles en iedereen. Zijn eerste dagen bracht hij door onder één van de bedden. Dit is Willie nu. Mensen zijn nog steeds niet echt favoriet, maar hij rent heerlijk rond. Hij geniet van zijn vrijheid en wij van hem.

"Een beetje stil, erg onder de indruk en heerlijk onder de haren keerden we terug van ons bezoek aan Stichting Dierenthuis in Almere. Twee bestuursleden van de Reikicirkel voor dieren hebben daar op 17 februari onze donatie a € 750,- overhandigd. Ze waren er heel erg blij mee; en wij kregen een uitgebreide rondleiding om te laten zien waar de centjes terecht zouden komen. Nou, ik kan jullie vertellen, we hebben een prima keus gemaakt! We maakten kennis met een poes uit Syrië, honden uit Roemenië en Griekenland, en natuurlijk ook gewoon uit Nederland. Allemaal hebben ze hun verhaal, vaak met een schrijnende achtergrond van moedwillige mishandeling, ernstige verwaarlozing of afkomstig uit een oorlogsgebied. Als er nog een dierwaardig bestaan mogelijk is, verzorgt Dierenthuis deze dieren met alle aandacht, liefde en medische zorg tot hun dood. Wat aanpassingsvermogen betreft… is ons weer eens extra duidelijk geworden hoe dieren daar meesters in zijn. Eerlijk gezegd hadden we nog nooit zoveel gehandicapte dieren bij elkaar gezien. In sommige gevallen moedwillig veroorzaakt door een mens. Woedend en verdrietig word je ervan. MAAR wat voelen ze zich hier nu gelukkig, dat merk je echt. Een geweldig team vrijwilligers houdt samen met Alice en Steven de zaak draaiende. Er is een eigen dierenkliniek waar dankzij donaties en giften alle mogelijke apparatuur staat en waar operaties en specialistische behandelingen gedaan worden door een eigen dierenarts. Alle dieren worden regelmatig onderzocht en nagekeken. En dat alles zonder subsidie; de stichting drijft op giften en donaties, al 22 jaar lang! Wij kwamen natuurlijk handen te kort, want hoe heerlijk is het als er visite komt! Ik schreef het al in het begin: het maakte ons stil en onder de indruk. Wat is het een bijzondere plek, deze liefdevolle plek voor dieren-verschoppelingen van onze wereld. En hoe fijn is het, dat we daar met onze donatie een heel klein stukje aan konden bijdragen." BEDANKT namens onze dieren Reikicirkel voor dieren

KRO-NCRV steunt voor het zesde jaar op rij met de actie Warm Hart initiatieven die bijdragen aan een toekomstbestendige samenleving. Een samenleving die eerlijker, liever en groener is. Met de actie Warm Hart krijgen goede doelen die door het publiek zijn ingediend aandacht en uiteindelijk wellicht een donatie. En jij kan hier invloed op hebben! Stem nu op jouw favoriete goede doel, Stichting Dierenthuis! Want dan maken wij kans op die donatie van €10.000, €5.000 of €2.500. Stemmen: https://kro-ncrv.nl/.../inzen.../stichting-dierenthuis-40424  Even naar beneden scrollen op bovenstaande pagina en klik dan op de knop "Ik stem op Stichting Dierenthuis". Bevestig je stem via de e-mail die je na het stemmen ontvangt anders telt je stem niet mee. Delen is lief.

Dit is Pip, een Brabants oud moppie van 15 jaar. Bij binnenkomst erg boos. Een oudje uit zijn vertrouwde huiselijke omgeving halen en naar een opvang brengen valt ook niet mee. Maar die boosheid zat toch niet in de verhuisperikelen, het waren de lichamelijke ongemakken. Na de zorg die wij hem gaven is Pip een schatje geworden. Met heel veel dank aan alle donateurs en vrijwilligers die ons werk mogelijk maken.

Ondanks dat er van alles gaande is in Syrië hebben we deze week toch 3 nieuwe bewonertjes in huis gehaald. Ook hebben we dankzij een mooie donatie voor honderd dieren antibiotica en pijnmedicatie gekocht, allemaal bestemd voor een opvang in Syrië waar de dieren ziek zijn en nauwelijks hulp of eten aanwezig is. De dieren die naar Almere verhuisd zijn staan nu onder medische behandeling en maken het goed. Meer dieren volgen. Homer heeft een neurologische afwijking, het wiebelaartje Mosh Mosh en de witte Lisa

In november 2022 werd Elena laat in de avond gebeld door de dierenpolitie. Of ze een hond wilde opnemen, een hond met afgesneden voorpoten. De dieren politie was gebeld door mensen uit een stad in de provincie Bacău. Zij hadden vernomen dat twee dronken mannen in een café een weddenschap hadden afgesloten wie van hen het durfde om een hond de poten af te snijden. De hond werd verminkt gevonden door de dierenpolitie en naar een kliniek gebracht. De politie nam contact op met Elena van Peanut s Dog Shelter. Elena en haar man gingen kijken, ze waren sprakeloos. De twee mannen zijn gearresteerd en berecht. Natuurlijk heeft Elena de zorg over Kido op zich genomen. Kido kon niet geopereerd worden maar moest wel een tijd in de kliniek blijven om de wonden te laten helen. Na een lange reis komt hij vrijdag in Almere aan en neemt Dierenthuis de zorg over. Peanut s Dog Shelter van Elena Vicol, haar man en moeder doen geweldig werk voor de dieren in Roemenië. Ook dank aan Ruby die samenwerkt met Elena en Dierenthuis om hulp vroeg. 

Van Animals Syria - CatConnect kregen we de vraag om dieren op te nemen die op zoek zijn naar een beter leven. Stumperds die niet meer geschikt zijn voor een herplaatsing in een thuissituatie. Twee nieuwkomers uit Syrië stellen we nu voor, een 3e poes komt binnenkort. Het lapje heeft de naam Watin, de rode is Rune. Watin en Rune komen van de straat, hun conditie was zeer ernstig, zeker die van Watin die blijvend beschadigd is. Eerste hulp werd geboden in Syrië en om dat voor elkaar te krijgen is echt een hele klus. De omstandigheden zijn daar zo anders. Rune heeft een open gehemelte die inmiddels operatief voor meer dan de helft gesloten is. Het zijn diertjes die niet herplaatsbaar zijn, maar wel recht hebben op een fijn leven. Binnenkort als ze een beetje aangesterkt zijn, gaan ze voor onderzoek en behandeling naar de kliniek. Dank aan allen die dit mogelijk maken, dank aan Animals Syria - CatConnect voor de goede samenwerking.

Tweevoeter met achterwielen. Onze Appie stond gisteren in het Algemeen Dagblad. Klik hier voor het artikel

Luuk is geboren in Egypte. ESMA Egyptian Society for Mercy to Animals is een opvang met heel veel dieren, Luuk was een van de bewoners. Het leven is moeilijk, zoveel leed. Luuk zijn kans op herplaatsing in Egypte was nihil, een kans buiten de grenzen is lastig, hij is drager van het Aids virus. Poesje Raja zit in het zelfde schuitje, zij heeft ook nog een handicap aan beide pootjes. Beide dieren wonen sinds kort bij Dierenthuis. Meer nieuws over Raja volgt binnenkort. Met dank aan Lia en Anne Marie van George Animal Foundation, zij wisten de weg naar Dierenthuis en maakte de verhuizing mogelijk.

Een blauwe waas, ogen zo bol en groot, volledig blind, zou hij na het vertrek van de toeristen geen enkele kans maken op straat. Nelson is niet alleen blind hij is ook nog bang voor mensen en past dus prima bij Dierenthuis. Bij binnenkomst hebben wij beide ogen geamputeerd, de hechtingen zijn verwijderd en er zit meer vlees op zijn botten. We zien een gelukkig en zeer ondernemend dier. Met zijn handicap komt hij overal zonder ladder. Dat is toch een hele uitdaging voor hem, een geweldige prestatie.