Hoe troosteloos kan een dierenleven beginnen? Het verhaal van Stewie is daar een duidelijk voorbeeld van. Als kitten van pas een paar weken oud al moeten zwerven op straat en dan ook nog blind zijn. Kansloos lijkt het. Ten dode opgeschreven. Toch kwam er voor Stewie redding. Redding in de vorm van een mevrouw die hem vond en meenam naar huis. Eind goed al goed? Nee, helaas niet. Mevrouw kan de zorg voor Stewie door ziekte niet verder op zich nemen. Weer komt er een oplossing. Stewie verhuist naar een nieuw adres. Maar ook daar dient zich een probleem aan. Stewie kan absoluut niet overweg met de twee katten die er al wonen. Hij heeft in zijn jonge kattenbestaan veel te vroeg afscheid moeten nemen van zijn moeder en daardoor heeft zijn sociale ontwikkeling een flinke knauw opgelopen. Stewie raakt verder geïsoleerd doordat hij in zijn eentje in een kamer geplaatst wordt om verdere narigheid te voorkomen. Daar raakt hij enorm gefrustreerd door en hij begint ook tegen mensen lelijk te doen. Een trieste situatie voor mens en dier. Wat te doen? Er moet een permanente oplossing komen, maar hoe? Dierenthuis biedt uitkomst en Stewie verhuist voor de allerlaatste keer. Het is even wennen, Stewie moet zijn plaats leren kennen, maar al snel vindt hij zijn draai. En dat hij blind is, is voor hem geen reden om niet feilloos zijn weg te vinden. Knap hoor Stewie.