Onze eerste look-a-like kuddebewaker kwam in 2011 bij Dierenthuis wonen, ze was 6x herplaatst. Cursussen, vele gedragstherapeuten, kalmeringsmiddelen, niets hielp. Te veel prikkels in het drukke Nederland, ze was een angstige hond geworden. Bij Dierenthuis waren er geen problemen, bij de verzorgers was ze zeer geliefd en een makkelijke hond in de omgang. Eigenlijk vond men haar te goed voor Dierenthuis en mijn verhaal, dat zij niet paste in een thuissituatie werd sterk in twijfel getrokken. Eén van de vrijwilligers vroeg regelmatig of zij de hond niet een weekend mee naar huis mocht nemen. Na lang aandringen heb ik besloten een uitzondering te maken, de hond mocht een weekendje uit logeren, wat was de vrijwilliger blij. Dezelfde avond werd de hond, zoals ik had verwacht, weer teruggebracht; grommen, tanden bloot, het was in een andere omgeving direct een heel andere hond geworden. De hond leefde nog lang en gelukkig bij Dierenthuis. Iedereen is overtuigd, de dieren bij Dierenthuis zijn hier echt voor een reden. Inmiddels hebben we 10 kuddebewakers in huis, het zijn voor ons fantastische dieren. Relaxed, afstandelijk, beschermend, lief bij Dierenthuis. Ze beschermen ons terrein in de nachtelijke uren, overdag liggen ze languit op de bedden binnen. Afgestaan vanwege incidenten; agressie naar huisgenoten en bezoekers, naar andere dieren, kinderen, fietsers, agressie naar alles wat maar te dicht in de buurt komt. Deze honden gedijen niet in een drukke woonwijk, zijn zeker niet geschikt voor beginners, passen niet in onze overvolle maatschappij, waar ze verveeld en in stress hun dagen vullen. De honden zijn oersterk, zijn binnen enkele seconden waar ze wezen moeten en hebben een enorm gebit. Het uiterlijk doet mensen smelten, maar ze zijn op de wereld gezet om zelfstandig te werken in weer en wind op een groot oppervlakte. Het begin van zoveel problemen is dat veel mensen denken verstand van alle honden te hebben. Er wordt geen of te weinig onderzoek gedaan naar de behoefte van het dier, zijn intelligentie en zijn kracht. De hond moet zich maar aanpassen. Van dieren houden doe je met je verstand. Plaats mij morgen werkeloos in een gouden kooi zonder viervoeters, ik zal blijven ademen, maar nooit meer gelukkig worden, ook niet met behulp van psychologen of andere hulpverleners.

Blondie woont sinds mei vorig jaar bij Dierenhuis maar komt oorspronkelijk uit Syrië, waar ze als kitten rondzwierf met een ernstige oogontsteking die haar blind heeft gemaakt. Ze is van straat gehaald en opgevangen door Animals Syria - CatConnect, een organisatie die zich inzet voor zwerfdieren in Syrië. Omdat Blondie dringend medische zorg nodig had heeft CatConnect een aanvraag voor haar gedaan bij Dierenhuis. Ze was natuurlijk welkom. Blondie is een paar keer onder het mes geweest en haar verschrompelde oogjes zijn operatief verwijderd, ondertussen was ze ook al volop bezig met het verkennen van haar nieuwe thuis. Blondie is namelijk een zeer nieuwsgierig poesje en ze zit bomvol energie. Ze mag dan blind zijn, het is geen reden om niet alle hoeken en gaten van het terrein te ontdekken en de boel af en toe een beetje op stelten te zetten. Ze klimt in bomen en scharrelt rond tussen de pony's. Ze gaat op avontuur met vriendinnetje Oreo. Als ik 's ochtends aan kom fietsen zie ik haar vaak door het gras rennen en springen, soms rent ze een stukje met me mee. Blondie rent niet alleen achter fietsen aan, ze vindt het ook leuk om haar medebewoners te besluipen. Als zo'n onwillig slachtoffer ervandoor gaat zet ze alras de achtervolging in. Het zijn meestal katten die het moeten ontgelden, maar volgens mij jaagt Blondie met veel plezier op alles wat beweegt. Zo zag ik varken Beertje een keer in volle vaart over de parkeerplaats rennen, Blondie stoof er vrolijk achteraan. Ik weet dat varkens heel snel kunnen zijn maar ik dacht dat Beertje daar alleen toe bereid was als er eten in het spel is. Een klein, brutaal, blind poesje krijgt het kennelijk ook voor elkaar. Blondie is net als alle andere dieren bij Dierenthuis gesteriliseerd (en bovendien een poes) maar toch heeft ze de ietwat opmerkelijke gewoonte om andere katten te 'dekken'. De meeste katten zitten daar totaal niet op te wachten, maar er zit er één tussen die het wel gezellig vindt, of in ieder geval bereid is het gelaten te accepteren. Noras, een rustige kater van een jaar of acht en spring-in-'t-veld Blondie hebben elkaar gevonden. Echte liefde wil ik het niet noemen, maar ik zie dit onwaarschijnlijke koppel de laatste tijd opmerkelijk vaak samen in een hoekje liggen, Blondie bovenop uiteraard. Blondie is, hoe je het ook wendt of keert, maar een klein poesje waarvan de meeste mensen als ze haar zien zeggen: 'Ach gossie, wat een schatje'. Toch denk ik dat Blondie misschien wel de stoerste bewoner van Dierenthuis is. Als je haar een keer in actie ziet geef je me waarschijnlijk gelijk, ik weet zeker dat Blondie het hoe dan ook 100% met me eens is. In het eerste commentaar onder deze post een video van Blondie in actie!

Het asiel in Harderwijk heeft Nola in de opvang; haar gedrag thuis is niet te houden staat in haar dossier, in het asiel zien ze geen vooruitgang. Geboren in Nederland verhuisde ze op de leeftijd van 7-8 weken naar haar nieuwe adres, een leuke speelkameraad voor de andere hond in huis. Eenmaal volwassen is haar gedrag niet meer te houden. Nola is een werkloze kuddebewaker geworden in een rijtjeshuis. Overal plassen en poepen, slopen, dominant, blaffen, ze pakt de andere hond en katten in huis en gromt; haar dossier liegt er niet om. Vanwege haar gedrag moet ze vaker in de bench, maar dat geeft alleen maar meer stress voor Nola. Driemaal daags een wandeling van 30 minuten, altijd aan de riem, ze heeft nog nooit losgelopen. Nola verhuist naar het asiel, een ongelukkig dier met zeer weinig kans op herplaatsing. Afgelopen maandag is zij verhuisd naar Dierenthuis, een nieuw leven wat beter bij haar past. Binnen een dag zagen wij haar opbloeien, rennen, in de vijver vallen en weer opstaan. Ze is geestelijk beschadigd, een zeer onzekere en bange hond geworden, maar het gaat helemaal goed komen. Als dank kregen wij een donatie mee van onze collega's van Dierencentrum De Ark, zo lief van jullie. Dierencentrum de Ark: namens Nola heel veel dank voor de goede zorgen, namens Dierenthuis heel veel dank voor het vertrouwen!

Een superactie hier op Facebook en via de Dierenthuis nieuwsbrief heeft de reis en de medische zorg financieel mogelijk gemaakt. Allereerst een grote pluim aan allen die ervoor gezorgd hebben dat de dieren veilig bij Dierenthuis zijn binnengebracht: Animals Syria - CatConnect, onze donateurs en de mensen in Syrië die onder moeilijke omstandigheden zoveel goed werk doen voor de dieren. Dierenthuis heeft medicatie meegegeven voor de dieren in de opvang in Syrië, middelen tegen parasieten en antibiotica. Dank jullie wel lieve donateurs! De reis is niet makkelijk geweest voor mens en dier, de vele autoritten, extreem hoge temperaturen; Bebe die in mei vanwege de dreigende situatie niet kon komen, Lucky opgesloten in een bench, Cookie die vlak voor de reis ontsnapt en een week zoek was en weer was er code rood vanwege de dreigende situatie. Het is EINDELIJK gelukt! Bij binnenkomst zijn de diertjes even langs onze inpandige kliniek gegaan. Bebe is gelijk gecastreerd, de katjes zijn onder behandeling voor diverse aandoeningen. Lucky de blinde kat zit niet meer opgesloten in een bench, hij is eindelijk vrij en woont in een beschermde omgeving. Bebe en de katjes moeten nog enkele operaties ondergaan die voor later ingepland staan, voor nu even rust. Onze dank is groot.

Dankzij de actie hier op Facebook en in de nieuwsbrief, hebben we samen weer enkele stumperds op kunnen nemen. Betty en Bony zijn dolgelukkig. Op hun 3 pootjes rennen ze over het terrein, ze zijn al in de vijver gevallen en er ook zelf weer uitgekomen. Het is een komisch duo. Volgende week gaan ze voor onderzoek naar de kliniek. Aan het einde van deze maand komen nog drie dieren vanuit Syrië naar Almere. Namens Betty en Bony ook dank aan Animals Syria - CatConnect

Een huis tot de nok toe gevuld met spullen: alle kranten en folders van de afgelopen 30 jaar, kapotte apparaten, lege pennen en beschimmelde pannen. Niets mag weg. Verzamelwoede is psychische stoornis die gekenmerkt wordt door een obsessieve behoefte tot verzamelen en sterke gevoelens van angst en ongemak bij het idee iets weg te moeten doen. Een bijzonder schrijnende vorm van verzameldrang is het dwangmatig verzamelen van dieren, waarbij soms wel honderden dieren verzameld worden in erbarmelijke omstandigheden, door iemand die absoluut niet in staat is om voor zoveel dieren te zorgen. Deze vorm van verzamelwoede wordt ook wel het syndroom van Noach genoemd, een verwijzing naar het verhaal uit de bijbel waarin Noach een mannetje en vrouwtje van elke diersoort verzamelt op zijn ark en redt van de zondvloed. Dierenverzamelaars denken ook vaak dat zij dieren redden. Ze zien niet dat hun passie voor dieren gaandeweg compulsief en obsessief is geworden en niets meer met liefde te maken heeft. Helaas kunnen mensen met verzamelwoede daarom lang doorgaan met verzamelen als er niet van buitenaf wordt ingegrepen. Zelf kunnen ze er niet mee stoppen dus het zal alleen maar meer en meer uit de hand lopen: tot afval en uitwerpselen elke centimeter van de vloer bedekken, tot de opgestapelde kooitjes bijna het plafond raken, tot de stank in de straat echt niet meer te harden is, tot de ark bijna letterlijk uit zijn voegen barst. Tot iemand aan de bel trekt en er eindelijk ingegrepen wordt en mensen tegen elkaar zeggen: 'als ik geweten had dat het echt zó erg was'. Ook op Kreta heeft een dierenverzamelaar jarenlang haar gang kunnen gaan. Hoewel er signalen waren dat er iets niet in orde was in een huis in het centrum van Chania werd er nooit een melding gedaan bij de instanties. Toen Lida Sifodaskalaki van Save animals chania te horen kreeg dat er iets niet pluis was heeft ze meteen actie ondernomen en werd er eindelijk ingegrepen. De situatie die ze daar aantroffen was hartverscheurend en schokkend: tientallen katten zaten in opeengestapelde vieze, verroeste benches met dozen eroverheen en in kleine houten kratten. Velen ziek of gewond, allemaal getraumatiseerd door jaren van mishandeling en verwaarlozing. De katten hebben al die tijd amper daglicht gezien, velen hebben vergroeide ledematen en onderontwikkelde spieren omdat ze geen ruimte hadden om te bewegen. Een tiental honden, vies en verwaarloosd, zat vastgebonden aan de eettafel of in de tuin. Gelukkig zijn er ook mensen die ingrijpen en vervolgens alles op alles zetten om de dieren te redden en een thuis voor ze te vinden. Dankzij Lida Sifodaskalaki en Save animals chania zijn alle dieren gered. Ze hebben medische zorg gekregen en ze zijn veilig. Voor vijf katjes met FIV lukte het niet om een thuis te vinden en ook alle opvangen in Griekenland zitten vol. Deze vijf komen op 18 mei aan bij Stichting Dierenthuis. Thuis en vrij, eindelijk. 

Van Animals Syria - CatConnect hebben wij een aanvraag voor opname gehad voor Sandy. Ongelofelijk lief is zij. Sandy heeft vergroeide voorpoten en een lege pruttelende oogkas. Het leven als zwerver in Syrië is verschrikkelijk hard. Inmiddels is zij helemaal thuis in Almere, haar buikje rond gegeten, klaar voor de volgende stap; het dichtmaken van haar oogkas en het verschrompelde oogje weghalen. Mooi klein, lief, gelukkig dier. Met dank aan de lieve mensen in Syrië en Animals Syria - CatConnect. 

Of is het een "look-alike"? Het maakt voor ons niet uit, elk dier is uniek. Abby is geboren in Italië waar deze honden de schaapskudde beschermen tegen aanvallen van wolven, beren en andere rovers. Abby en zeven andere kudde bewakers waken in de avond en nachtelijke uren op het terrein van Dierenthuis en dat doen zij voortreffelijk. Overdag mogen de neuroten, de rolstoelers en de senioren honden hun taak overnemen, dan liggen de bewakers languit op de bedden, ze blijven natuurlijk altijd waakzaam. Tegen de klok van vier wanneer het grut van Dierenthuis naar bed gaat, zijn de bewakers uitgerust en nemen zij de dienst over, een full time job van maar liefst 14 uur.

Onze doelstelling: asieldieren die niet meer in onze maatschappij passen. Julie is een bange straathond, vooral bang voor mensen. Bijna 4 jaar verblijft zij in een asiel in Roemenië, een troosteloos en moeilijk bestaan. Vluchten kan ze niet meer, schuilen nog wel. Sinds enkele weken woont ze bij Dierenthuis, ze kan weer vluchten en overal schuilen waar zij zich veilig voelt. Het is even wennen voor haar, zoveel vrijheid, maar het gaat eens helemaal goed komen. Namens Julie dank aan Ectarina

Baloo is door een stichting naar Nederland gehaald, als kruising Golden Retriever. Geboren in 2017, Griekenland. Hij woonde bij een gezin op een boerderij in het noorden van het land. Er was geen tijd voor hem, de mensen hadden veel moeite met zijn uitvalgedrag. In 2019 is Baloo herplaatst bij een jong stel waar de omgeving veel te druk was voor hem. Bij alles sloeg hij aan, hij kon geen rust vinden in huis en viel heel erg uit naar mensen en honden buiten. In 2021 verhuisde Baloo naar het asiel, Dierentehuis Zeist. Hij vermaakte zich prima, ging elke dag wandelen, wekelijks speuren en trainen en kreeg een hele hoop activiteiten te doen, maar na 3 jaar asiel heeft hij geen zin meer in de wandelingen en wordt hij slomer. Baloo is afgelopen woensdag verhuisd naar ons, waar hij voor altijd blijft. Dierentehuis Zeist. heel veel dank namens Baloo voor de goede zorgen en het vertrouwen in Dierenthuis.

Met verhalen over onze dieren, filmpjes van spelende zeer bange honden en kat Sunbol. Een update over Nazli, de Anatolische herder die nu verder door het leven gaat op twee poten. Hondje Bebe uit Syrië die hulp nodig heeft. Hier alvast een voorproefje: Florine Schoenmaker is op bezoek geweest bij Dierenthuis, zij heeft een eigen YouTube-kanaal. -> link naar Florine's YouTube kanaal in het eerste commentaar onder dit bericht. Wil je ook de nieuwsbrief ontvangen, meld je dan nu aan: https://dierenthuis.nl/nl/nieuws/nieuwsbrief

Op onze vorige post over Qwenda, de Mechelaar, kwamen enorm veel emotionele reacties binnen, vooral boosheid naar de mensen toe die Qwenda 6 jaar lang in een bench gehouden hebben waardoor ze behoorlijk geestelijk beschadigd is. Qwenda is ondanks alles een lieve zachtaardige hond. De laatste tijd worden we regelmatig geconfronteerd met dierverwaarlozing, vieze huizen, te veel dieren, geen medische hulp en armoede. Mensen die in een diep gat zijn gevallen, mensen die niet goed voor zichzelf kunnen zorgen, mensen met een geestelijke beperking, eenzame mensen. Het zijn geen dierenbeulen, maar ze brengen wel ernstige schade toe aan hun dieren. Half februari verhuisde Qwenda naar Dierenthuis, ze woog 17 kg. Ze heeft 6 jaar van haar leven in een bench gewoond. Daar kwam een einde aan omdat de LID (Landelijke Inspectie Dienst) op bezoek kwam. Ze verhuisde naar het asiel Stichting Dierenopvangcentrum De Dierenstee en verbleef daar 9 maanden. Qwenda was kansloos voor de herplaatsing, ze is in zichzelf gekeerd. Een nieuwe baas wil contact met een dier, gezelligheid, dingen ondernemen, trainen, maar dat gaat niet meer lukken met Qwenda. Zij kreeg een nieuw kans bij ons en deze meid is op haar manier heel gelukkig. De ribben zitten nu achter een dun laagje vet, ze heeft genoeg beweging, haar geliefde bal altijd binnen bereik en ze vindt Umut de Anatool wel leuk. Het is een gek gemaakt lief, happy dier.

Klik hier voor het filmpje van Qwenda

Eindelijk na 8 maanden in de wacht staan, gaat het vandaag gebeuren. Vanuit Constanta, een stad in Roemenië aan de Zwarte Zee, reizen 2 asielhonden af naar Dierenthuis in Almere. Millie en Prince wonen nu 6 jaar in het asiel, ze zijn ongeveer 8 jaar oud. In het asiel zijn ze vrienden voor het leven geworden. Zondag worden ze verwacht, dan gaat het busje open en kunnen ze hun pootjes strekken. Bij binnenkomst gaan ze gelijk naar een van de kamers waar ze kennis maken met de andere honden. Dat gaat in alle rust en zonder problemen, asieldieren zijn wel wat gewend en onze honden weten niet beter. Namens Millie en Prince dank jullie wel!

Die oudjes maken ook wat mee. Je vertrouwde thuishaven kwijt raken, afgestaan aan het asiel, op transport naar een ander land, nieuw baasje en weer op transport naar Dierenthuis waar je binnen enkele weken verschillende operaties moet ondergaan. Luna is 10 jaar oud, vanwege een scheiding afgestaan aan het asiel. Geboren en getogen in Portugal verhuisde zij naar Nederland. Zij kwam half januari dit jaar bij ons binnen met achterstallig onderhoud en agressie buiten. De sterilisatie in Portugal is niet zorgvuldig gedaan, de uitslag van oestrogeen in het bloed was positief. Luna heeft witte vlekken op haar longen, had een melkkliertumor die we verwijderd hebben. Er zijn nog twee bulten op haar lijfje verwijderd die voor onderzoek zijn opgestuurd. Helaas zijn het geen onschuldige bulten maar mastocytomen, graad 2. Deze mastocytomen kunnen makkelijk uitzaaien en kwaadaardig worden. Nu Luna toch op de operatietafel lag hebben we gelijk de opening van beide neusgaten groter gemaakt. De agressie verdween snel, zij heeft haar rust gevonden en is snel hersteld van de operaties. Zij is nu een blij hondje van de dag.

Wiepke Nauta is een groot dierenliefhebber en -verteller. Voor haar verjaardag startte zij een inzameling voor ons. Maar liefst 1125 euro werd er ingezameld! Wat een enorm bedrag. Van het geld werden gedroogde en gerookte XL-runderbotten gekocht, dat vinden onze honden een feest. Wiepke kwam zelf de botten uitdelen en Pieternel maakte de prachtige foto's van hun bezoek. Echt enorm bedankt Wiepke, Pieternel, familie, vrienden, voor jullie prachtige donatie. Foto: Pieternel den Hartigh

Kony woont sinds de herfst van 2023 bij Dierenthuis. Ze komt uit Griekenland en heeft ataxie, een neurologische aandoening die leidt tot een verstoorde balans en coördinatie. Stress is een trigger die de symptomen doet verergeren en Kony is behoorlijk gestrest na aankomst. We zien haar nauwelijks, eigenlijk alleen wanneer ze van de ene verstopplek naar de andere rent, ze valt daarbij regelmatig om. Wel is ze erg snel en behoorlijk behendig, daar komen we achter als ze een keer ontsnapt en we haar uiteindelijk op een ander deel van het kattenterrein terugvinden. Ze moet daarvoor toch over minstens een hek klimmen. Het duurt een poos tot Kony zich echt laat zien. 's Avonds, als de meeste mensen weg zijn, komt ze pas tevoorschijn. Maar na een tijdje zien we haar af en toe onder in de krabpaal liggen, ze blijft ook steeds vaker liggen als je langsloopt. Ik besluit om eens naast haar te gaan zitten, ze kijkt me wantrouwend aan maar blijft wel liggen. Een dag later ga ik weer bij haar zitten maar dit keer heb ik snoepjes bij me. Het is meteen duidelijk: Kony houdt van snoepjes. Ik merk dat ze me vaak in de gaten houdt vanaf haar plekje onder in de krabpaal, haar oren gespitst op het geluid van een rammelend bakje of knisperend zakje. Niet veel later komt ze zo nu en dan zelfs naar me toe lopen. Ik probeer haar af en toe aaien met wisselend succes. Ze lijkt het fijn te vinden tot ze me opeens probeert te bijten, ogenschijnlijk zonder aanleiding. Een paar keer ben ik niet snel genoeg en heb ik haar scherpe nagels in mijn vingers hangen. Al snel begrijp ik dat ze uithaalt omdat ze schrikt van mijn hand die op haar afkomt. Nu ik dit weet zorg ik ervoor dat ik niet met mijn handen in haar gezichtsveld zwaai. Kony komt vaker naar me toe, dit keer niet voor snoepjes maar om even lekker geaaid te worden (oké, en voor snoepjes). Wat Kony allemaal heeft meegemaakt zullen we nooit weten, maar nu is ze op een plek waar ze veilig is, niemand haar pijn wil doen en waar ze de mensen kan vertrouwen. Ik denk dat ze dat steeds beter door begint te krijgen. Kony woont inmiddels in de gele kamer, hier wonen katten die wat extra zorg nodig hebben, bijvoorbeeld door ouderdom of een handicap, en ze heeft het naar haar zin hier. Ik zie Kony jagen op balletjes en speelgoedmuisjes, vanachter het raam opgewonden kekkeren naar de vogels buiten en heerlijk lui languit dutten in de zon. Ze kan het steeds beter vinden met de andere katten. Waar ik haar eerst vooral zag schrikken en blazen als een kat vlak langs haar liep, zie ik haar nu nieuwsgierig snuffelen, hier en daar een kopje geven. Ze komt me vaak even gedag zeggen als ik 's ochtends binnen kom en het maakt me elke keer weer vrolijk als ik haar blije snoet om de hoek zie kijken. Geschreven door vrijwilliger Jill.

Anatolische herders staan op de lijst van gevaarlijke honden. Hoe is het mogelijk? Dierenthuis heeft nu vier Anatolen in huis, het zijn geweldige honden. Net als elke jonge dolle hond maken ze wel eens iets stuk. Umut heeft het vooral op de matrassen voorzien, er zijn er enkele gesneuveld, grote vlokken schuim liggen dan in zijn kamer. Het is een tijdelijk probleem weten we. Voor de rest zijn het lieve, zachtaardige honden. Nummer vijf is op komst, hij wordt klaar gemaakt voor de reis. 

Klik hier voor een filmpje van Umut en Boras.

Na de geweldige donatie-actie hier op Facebook, werk aan de winkel. De eerste Syrische poesjes dit jaar zijn eindelijk vandaag in Almere aangekomen. Wat een lange reis hebben ze achter de rug; het zijn Sukkara, de driekleur, en Sandy. Gelijk even langs de kliniek voor ontworming en controle, wat zijn ze mager, beide wegen nog geen 3 kilo. Volgende week gaan ze onder narcose, we zien nu al ontstekingen in de bek en een rot gebit. Sukkara is blind en Sandy mist een oogje en heeft twee misvormde voorpootjes. Bij Sandy gaan we het oogje sluiten. Nu eerst even op de antibiotica en pijnstillers en vooral eten, eten, eten, bijkomen en wennen aan hun nieuwe thuis. Lieve mensen namens de dieren heel veel dank voor jullie steun!

Zo nu en dan vindt er een wisseling plaats binnen de hondenkamers. Bijvoorbeeld als er een nieuwe bewoner komt waardoor de groepsdynamiek veranderd, om wat meer rust te krijgen, of omdat een aantal elkaar, en dus ook ons , tot wanhoop drijft. Twee maanden geleden verhuisde de jonge en energieke Buba van Kamer 4 naar Kamer 6 waar nog wat meer jong grut zit. Buba kan met bijna met alles en iedereen en vindt overal wel speelmaatjes. Het is een pittige, maar lieve hond. Omdat er recent wat nieuwe honden zijn binnengekomen, is Buba deze week terugverhuisd naar Kamer 4. Het weerzien met Umut, zijn grote vriend, was hartverwarmend.

Klik hier voor het filmpje van Umut en Buba

Baby is een poesje, ze woonde tevreden op de kinderboerderij tussen de geitjes en andere dieren samen met nog een kat. Inmiddels is zij hoogbejaard, heeft zij ouderdomskwaaltjes en meer zorg en warmte nodig. Er zitten vlekjes op haar longen, ze heeft een hartruis en zij kan zichzelf niet goed verzorgen. Stichting Stad & Natuur Almere heeft besloten dat Baby, gezien haar leeftijd en kwaaltjes beter op haar plaats is bij Stichting Dierenthuis. Baby geniet nu van haar pensioen. De verzorgers zijn haar niet vergeten, deze week kreeg zij bezoek. Stichting Stad & Natuur namens Baby dank voor al die fijne jaren.

Het is zondag 11 februari 2024 en gehandicapte hond Nazli wordt verwacht bij Dierenthuis. Ze komt uit een bergachtig gebied en mist een achterpoot. In het land van herkomst sleept zij al drie jaar met haar achterpoot over de grond. We hebben Nazli dragend naar haar kamer gebracht, lopen of staan kon ze niet. De poot ziet er misvormd uit, dit gaat nooit meer goed komen. Fysiotherapie of een rolstoel gaan haar niet helpen weer te lopen en rennen, de poot is een obstakel die overal achter blijft steken en opgelopen wonden zullen infecties geven. We hebben haar geobserveerd, eigenlijk vinden wij haar in deze situatie dubbel gehandicapt en niet dierwaardig. Nazli is een vrolijke levenslustige zachtaardige hond, ze wil zo graag spelen en mee op de wandeling, ze sleept zich nu voort over het terrein. Vandaag wordt zij geopereerd en wordt de slepende poot geamputeerd. Als tweepoot zal zij veel mobieler zijn, een rolstoel is altijd een optie als zij dit wil. Het is geen makkelijke beslissing maar we staan er als team allemaal achter dat haar leven na genezing van de operatie enorm verbeterd zal zijn. Dat is ons doel en daar gaan we voor. Duimen jullie vandaag mee voor Nazli?

Klik hier voor een filmpje van Nazli

De oorlog heeft alles even stilgelegd, maar er gaan weer dieren vanuit Syrië naar Almere komen, er kan binnenkort weer gevlogen worden. De omstandigheden in de opvang waar de dieren wonen is, zacht uitgedrukt, slecht. Er is niets, de dieren zijn mager, ziek en hebben veel meegemaakt. Op elke video horen we van honger en ellende klagende dieren. Milka is in 2023 naar Almere gekomen, ze was zwanger en is gehandicapt. Samen met haar kleintje leeft zij nu gelukkig bij Dierenthuis. Inmiddels zijn beide dames geholpen en is Oreo, het kleintje, kerngezond verklaard. Milka loopt als een kangeroe, haar voorpootjes zijn te klein, zij heeft stijve gewrichten. In een onveilige omgeving kan zij niet snel vluchten, als straatkatje in een land van oorlog maakte zij geen enkele kans tegen de wreedheden van de mens waar deze dieren toch afhankelijk van zijn. Dierenartsen in Syrië zijn onkundig, Milka zou last hebben van verkalkingen en twee kogeltjes in haar lichaam hebben. Afgelopen week hebben wij groot onderzoek gedaan bij Milka, ze was er lichamelijk en geestelijk klaar voor. Op de röntgenfoto zien wij inderdaad twee kogeltjes, we zien echter geen verkalkingen. Milka het gehandicapte poesje die niet kon vluchten is ook beschoten met een Dumdumkogel. Officieel is het gebruik van explosieve kogels verboden, maar zelfs vandaag de dag worden ze nog steeds gebruikt bij militaire operaties. De Dumdumkogel is een kogel die fragmenteert of uitzet bij het treffen van het lichaam, het is een zeer effectief en gruwelijk verwondend projectiel. Oud zal Milka niet worden door loodvergiftiging, maar voor nu is zij de prinses van de opvang en geniet zij van haar leven, ze is een schoonheid geworden.

Roemeen Mango, Griek Appie en Spanjaard Castor zijn stuk voor stuk schatjes met een zeer eigenwijs en pittig karakter. Het zijn hondjes met veel energie en levenslust. Wanneer deze drie samen op pad gaan is niemand veilig, ze gaan recht op hun doel af. De straatschoffies volgen bendeleider Castor. Valt er nog wat te matten, dan helpen de andere twee wel een handje mee. Het is tuig; thuis zijn ze heel braaf, maar buiten gaan ze helemaal los. Gelukkig is er ook nog een opperhoofd die toezicht houdt en zorgt dat alles in goede banen verloopt.

Ze is er niet meer en mocht bijna 11 jaar worden. Elke hond en mens had respect voor haar; ze kon waken als de beste en hield alles in de gaten. Lief voor de mensen, maar niet iedereen mocht haar storen tijdens haar rustmoment op haar bed. Ze had zo haar nukken. Het is stil in haar kamer, we missen haar. Ruim acht jaar heeft ze bij ons gewoond, ze kwam uit een asiel in Nederland, geboren in Turkije. Vanwege bijtincidenten zou ze ingeslapen worden, gelukkig is dat voorkomen en heeft zij mooie jaren beleefd bij Dierenthuis.

Klik hier voor nog een filmpje van Naz

In de wintermaanden zijn we druk bezig met opknapwerk binnen de opvang. De werkzaamheden voor de dieren gaan gewoon door, alleen zetten we nu een tandje extra bij. De meubels krijgen een opknapbeurt, het heeft allemaal veel te lijden; kozijnen worden geschilderd, muren krijgen een kleurtje, bomen worden geplant en de binnenplaats is door een nieuwe poort afgesloten. Poesjes die eerst niet naar buiten konden hebben nu een eigen tuin. Het zijn dieren die wekelijks onder controle staan vanwege ziekte en dagelijks medicatie nodig hebben: dieren met een handicap, de hoog bejaarde katten en meer. Kleine blinde Blondie zwerft over het hele terrein, zij kan zich prima redden. Dat er nu een klein gedeelte voor haar afgesloten is vindt zij niet kunnen, zij mist haar vriendinnetje Oreo. De blinde katten bij Dierenthuis zijn brutale aapjes, ze deinzen nergens voor terug, klimmen over hekken, springen op tafels, jagen op alles wat beweegt en volgen je op de voet. Na alle operaties en eindelijk vrij van pijn, zijn de kleine boefjes echte levensgenieters. Voor Blondie maken we een uitzondering, zij mag met de verzorgers mee door de voordeur op bezoek bij haar vriendinnetje. Foto: Blondie die per se aan de andere kant wil zijn.

In de winter van 2022 zwierf hij enkele weken op een industrieterrein in België. Uiteindelijk werd hij gevangen met een vangkooi en naar het dierenasiel Veeweyde in Turnhout gebracht. Door de chip is zijn naam, leeftijd en herkomst bekend. Bodhi, negen jaar oud, geboren in Roemenië. Een eigenaar heeft zich nooit gemeld. In het asiel zit hij alleen in een hok, het geeft hem veel stress. Bodhi is wel gewend aan het ritme van de dag en gaat zelf naar buiten en weer naar binnen. Aanlijnen of aanraken is niet mogelijk, hij is wel blij als hij zijn vaste verzorgers ziet, Babs en Nyme. Op de dagen dat zij er niet zijn is hij ongelukkig en erg angstig. Door zijn angsten is adoptie niet mogelijk. Wat wel mogelijk is, is een verhuizing naar Almere. Vandaag begint zijn nieuwe leven bij ons, met veel vriendjes. Namens Bodhi dank aan Dierenasiel Veeweyde in Turnhout (Foto: Bodhi in Turnhout)

Het kleinste hondje in de opvang komt uit een Nederlands asiel. Er is door zijn baasje afstand van hem gedaan vanwege bijtincidenten, hij is inmiddels 8 jaar oud. Jambo ging in de herplaatsing, een rustig huishouden zou hem goed doen. Het ging weer fout, Jambo ging terug naar het asiel. Sinds enkele weken woont hij bij Dierenthuis. Tjongejonge wat een feest, hij vindt het hier prachtig. Jambo woont samen met een Anatolische herder, een Griekse berghond, een schuwe Roemeen en neuroot Willie. Er zijn geen bijtincidenten, hij zit weer goed in zijn velletje. Omdat hij zich goed gedraagt mag hij 's nachts bij de vrijwilligers op bed slapen. De bofkont, het is een lekker dier. Met dank aan de verzorgers van het asiel.

Marieke heeft het vertrouwen gewonnen van een zieke zwerver op een camping. Het dier ziet er gehavend uit, ze vraagt Stichting Dakloos Dier in Venlo om hulp. De zwerver wordt gevangen en naar de dierenarts gebracht voor eerste hulp, bloedonderzoek en castratie. Om even aan te sterken mag hij in de kliniek een nachtje blijven. Het vinden van onderdak voor een dier dat langdurig blijvend zorg nodig heeft is er niet, of hij naar Dierenthuis mag komen? De tong is helemaal ontstoken, zeer pijnlijk (glossitis), oorzaak bloedarmoede. De huid is zeer ernstig ontstoken, kraters en open wonden, goed te zien bij de voetjes op de foto. Verminderde weerstand omdat hij drager is van het kattenaids virus. Zo ziek, in pijn en zwak zwervend op de camping, wat een treurig leven. Dierenthuis neemt de zorg over. Je krijgt een naam, Diesel. Met dank aan de meldster Marieke en Stichting Dakloos Dier.

Meestal word ik door een stoet nieuwsgierige katten gevolgd als ik in buiten ben. Ze lopen achter me aan en rennen vooruit, altijd erg gezellig. Ook als het koud is of als het regent zijn er altijd wel een paar fanatiekelingen die trouw meelopen. Vandaag werd ik wederom gevolgd door de vaste crew. Toen ze zagen dat ik het veld op liep, de sneeuw in, liet de meerderheid mij onverbiddelijk in de steek. Gelukkig krijg ik toch er een paar mee. Een enkeling springt blij in het rond, maar de meesten lopen langzaam en voorzichtig achter me aan, duidelijk niet overtuigd dat dit een goed idee is. Één kat is echter helemaal in haar element: de kleine, blinde Blondie is lekker aan het jagen. Zoals haar neef de sneeuwluipaard in de bergen van Centraal-Azië een hert of steenbok stalkt, besluipt Blondie op een grasveld in Almere haar nietsvermoedende prooien: de dappere katten die de koude, natte sneeuw durven te trotseren, en een vrijwilliger die alleen maar een paar leuke, winterse foto's probeert te maken. Fotograaf en tekst: Jill

Als de mens je wegstuurt, niet wil helpen, niet ziet dat je hulp nodig hebt, ga je langzaam dood. Dat kan maanden duren, maanden in pijn totdat je het opgeeft omdat je niet meer kan. Gewoon in Nederland. Vijf jaar lang zwerf je rond. Op zeer jonge leeftijd ben je op zoek gegaan naar een vriendinnetje en de weg kwijtgeraakt. Uiteindelijk vond je onderdak in een schuur, bofkont, je koos dit keer het juiste adres. Sara bracht je voor hulp aan een ontstoken oog naar de dierenarts, zij had met je te doen, je bent ook zo ontzettend lief en zachtaardig. Niet gecastreerd, dus moet je knokken om te overleven, om aan je eten te komen en minstens 7 km afleggen om alle dames te dekken in jouw gebied. Dat is hard werken en het brengt niet veel goeds. Je bent nu drager van het kattenaids virus (FIV). Al die jaren heb je geen medische hulp gehad, je weerstand is slecht en het kwijl loopt uit je pijnlijke bekkie. De chipreader geeft een nummer, je baasje is gevonden, maar wil je niet terug en hoopt voor hem dat er een goed adres gevonden wordt. Sara gaat op zoek, asielen in de omgeving durven het niet aan of hebben al FIV katten die ze niet geplaatst krijgen. De meeste mensen sturen aan op euthanaseren. Sinds zaterdag woon je bij Dierenthuis, je bent in pijn en hulp is nodig. Afgelopen dinsdag hebben we onderzoek gedaan, arm dier, je hele bek was rauw, allemaal rotte tanden en kiezen die afbraken. We zijn uren bezig geweest, bang dat je kaak zou breken gaan we over 6 weken de resterende elementen verwijderen. Het komt goed, dapper lief dier. Namens Marsmellow heel veel dank aan Sara.

Hij zit vaak met een kletsnatte vacht op het veld en slaapt onder een auto. Er zit oliesmurrie in zijn haren en heeft wonden van het vechten met soortgenoten. Stichting Dakloos Dier besluit hem voor de jaarwisseling te vangen en dat is gelukt. Hij gaat naar de dierenarts voor onderzoek: gecompliceerde oude botbreuken aan beide voorpoten, is niet gecastreerd en hij is drager van het katten-aids virus. Arm dier, gebroken voorpoten, verminderde weerstand, het leven van een zwerver is hard. Harry is verhuisd naar Dierenthuis. Met dank aan Stichting Dakloos Dier, foto is gemaakt in Venlo.

Sadies Dog Rescue is een Engelse stichting met een asiel in Bacau. Laura Myatt en haar team zetten zich volledig in om zwerfdieren, honden en katten, te helpen en te herplaatsen. Zij doen geweldig werk! Excelenta is vanuit Roemenie op reis naar Almere, dit lieve dier is drager van het kattenaids virus. Aankomst vandaag. Een nieuwe start, een nieuw leven. Met dank aan team Sadies Dog Rescue voor hun hulp en inzet.

Het is druk in de opvang, er komen elke week nieuwe dieren binnen. Zwervers op zoek naar onderdak, een blijvend thuis. De maanden dat we gesloten zijn voor de rondleiding worden goed gebruikt om aanpassingen te doen, binnen en buiten. Nieuwe honden, nieuwe katten, ze moeten een plekje vinden in één van de 12 kamers waar ze passen, waar ze weer gelukkig worden. Elke vierkante meter wordt ingezet voor de dieren.

Wat doet hij het goed, dit ongelofelijke lieve dier! Hij heeft het erg naar zijn zin, doet overal aan mee. Springt met gemak op de bedden. Rent, speelt en gaat mee op de wandeling over het terrein, dat is geteld ongeveer 1000 stappen voor de mens. We zijn zo blij voor hem.

Klik hier voor het filmpje

Wekelijks stap ik rond 9.00uur in de auto en rijd vanuit mijn woonplaats naar Almere. Dik een uur later kom ik aan. Vandaag ben ik de hele dag bij de invaliden in kamer 7 en de buurtjes van kamer 8, met o.a. Kido, Bisham en Bruno. Met nieuwkomers Daisy en Boss in totaal 13 bewoners per kamer. Met veel enthousiasme word ik begroet en als de rust is weergekeerd maak ik een eerste begin met de schoonmaak. Het werk bij de invaliden is best intensief. Het merendeel is incontinent en kan niet zelf plassen. De urine die ze laten lopen komt door overloop van een te volle blaas. Met regelmaat legen we de blaasjes, zodat de dekens en bedjes zo schoon mogelijk blijven. Maar, belangrijker nog, door het legen van de blaasjes wordt een blaasontsteking of erger voorkomen. Om onze ruggen te sparen worden de wat kleinere hondjes op tafel getild waar een incontinentiematje ligt. De hondjes kennen het ritme en melden zich om opgetild te worden. Dan volgt een van de dagelijkse hoogtepunten: de ochtendmaaltijd. De honden zijn, met dank aan Noa, inmiddels keurig opgevoed. Zodra de etenskar wordt binnengereden, het commando ‘mand’ wordt gegeven, schieten ze naar hun vaste plek waar ze braaf blijven wachten op hun bakje. Begonnen wordt met Bisham, de brokken strooien we uit over zijn bed zodat hij een tijdje zoet is, bij Bruno zetten we voorzichtig zijn bakje neer; arme Bikkel die zo van eten houdt is op dieet, we strooien zijn brokjes op bed zodat hij wat langer bezig is. Als de bakjes leeg zijn, volgt hetzelfde ritueel bij de invaliden. Na het eten is het tijd om wat uit te buiken terwijl ik verderga met de schoonmaak. Het merendeel van de honden ligt tijdens het poetsen op de orthopedische bedjes, alleen of lekker bij elkaar. De vloeren worden gedweild en met de waterstofzuiger gedroogd, de bedjes worden afgehaald, schoongepoetst en opnieuw opgemaakt met schone dekens. Het opmaken blijft altijd weer een uitdaging. Een aantal wacht geduldig tot het schone bedje klaar is voor gebruik, maar er zijn er bij die dat wachten toch wat lastig vinden en op en af de bedjes klauteren. Ik noem een Appie, een Mango en Henkie weet er ook wat van. Al het werk wordt ruimschoots goed gemaakt door de tevreden koppies, niks fijner dan een schoon bed toch? Rond het middaguur is het tijd voor de 1e wandeling. Vanuit de eigen tuin is er toegang tot het veld van 20.000m2 met zwemvijver. De invaliden worden in de rolstoeltjes gezet, een aantal heeft geen stoeltje nodig, zij wandelen en rennen gewoon op 2 pootjes mee. Er wordt niet bepaald zachtzinnig omgegaan met de karretjes, er wordt wat afgeracet op een niet al te vlakke ondergrond, dus de tiewraps worden ingezet waar nodig. Missi en Flipje zijn soms wat lui, zeker met wat slechter weer. Maar na wat aanmoediging lukt het meestal om ze mee te krijgen. Kido is altijd van de partij en loopt inmiddels met gemak de hele wandeling mee. Na de wandeling is het rustig in de kamers, er wordt geslapen of wat rondgescharreld en gespeeld in de tuin. De schoonmaak gaat door, de wasmachines draaien op volle toeren. De nieuwe bewoners Daisy en Boss slapen veel, ze hebben een lange reis achter de rug en er is veel te verwerken. Aan het einde van de dag, voor de avond valt, wordt er een 2e wandeling gemaakt, waarna gevoerd wordt. De medicatie wordt gegeven, de invaliden krijgen daarnaast cranberries in een plakje leverworst om de blaasjes gezond te houden. Na een laatste check op schone dekens en vloeren, een laatste afscheidsknuffel, sluit ik de deur en doe het licht uit, de hondjes moe en voldaan achterlatend. 

In Almere, dezelfde omgeving waar kater Luca 7 jaar lang zwervende was, is deze kater gevonden. Het zou familie kunnen zijn. Al vele jaren zwerft hij door de buurt, er zijn mensen die hem voeren, maar nu had hij echt hulp nodig. Hij leek ziek en zat vaak in de regen met een kletsnatte vacht. Cat Search & Rescue werd gevraagd of zij de kat voor de jaarwisseling konden vangen. Eén dag voor oud & nieuw werd een vangkooi geplaatst en het is gelukt, hij kon meteen door naar Dierenthuis. In de kliniek heeft het medisch team de zwerver in bad gedaan voordat ze gingen opereren, zoveel vlooien. Eenmaal schoon op de operatietafel is bloedonderzoek gedaan, een röntgenfoto gemaakt en zijn de balletjes verwijderd. Vanwege ontstekingen in de bek zijn de snijtanden verwijderd, het pus liep eruit. Het kan bijna niet anders na zoveel jaren op straat, de uitslag van de bloedtest was positief. Hij is dus drager van het katten-aidsvirus. We hebben hem Bobby genoemd. Dank aan Cat Search & Rescue voor het vangen van Bobby.

Lieve mensen, namens de dieren van Stichting Dierenthuis heel veel dank voor jullie steun! De vergeten asieldieren, opgegeven omdat ze niet in onze maatschappij passen; de zwervende dieren, schuw en ziek in binnen- en buitenland. Dieren uit landen waar oorlog en armoede een never ending story lijkt. Deze week komen er 4 nieuwe dieren binnen, twee katten en twee honden. Daisy en Boss uit Roemenië wonen samen 21 jaar in het asiel. Hartverscheurend toch. Ze mogen het asiel verlaten, ze gaan op reis naar Almere. Wordt vervolgd.

Het is een regenachtige dag in Almere. De vrijwilligers druppelen één voor één binnen. Er wordt even doorgesproken wie wat gaat doen en een ieder gaat naar zijn / haar kamer om de dieren te verzorgen. De medicatie wordt uitgedeeld, de dieren krijgen eten en schoon drinkwater, er wordt tussen de bedrijven door veel gewandeld met de honden en de kamers worden van top tot teen schoongemaakt. Rond 12 uur drinken we met z’n allen gezellig een bakje koffie of thee met een gevulde koek. We kletsen wat bij over de afgelopen week. Daarna gaan we weer verder. Om 14.00 uur staan er een aantal afspraken gepland. Annalies en Peer komen heel veel spullen brengen van ons verlanglijstje en brengen ook nog voor alle vrijwilligers een leuk presentje mee, een eigengemaakte (gehaakte) cup cake met een lief kaartje erbij. Annalies en Peer heel hartelijk dank hiervoor! Ook verwelkomen wij Annette met haar zus. Omdat de zus van Annette, die begeleid woont, erg begaan is met het lot van dieren en Dierenthuis geweldig vindt heeft zij gespaard voor ons. We ontvangen 500 euro, een enorm bedrag! We zijn de zus van Annette zeer, zeer dankbaar. Dan worden er ook nog 3 katjes gebracht die leefden op een industrieterrein op Urk. Marijke verzorgt de dieren al jaren, maar gaat eind dit jaar verhuizen. Ze heeft al veel dieren gevangen en herplaatst via stichtingen, heeft zelf een aantal dieren opgenomen evenals familie en vrienden van haar. De laatste 3 katjes zijn erg schuw, zij kan nergens een plekje ze vinden. Dan hoort zij van Dierenthuis en vandaag worden de katjes gebracht. Samen met Annette en haar zus krijgen Marijke en Anneke, die meegekomen is, een rondleiding. Ze zijn heel blij dat de katjes zo goed terecht gekomen zijn. Dan krijgen we nog bezoek van Ben en Elena. Zij komen op bezoek bij Bossie, een FIV kater die helaas niet meer thuis kon blijven wonen. Bossie is weer blij om ze te zien en Ben en Elena om hem weer te zien. Tegen etenstijd krijgen we een mail, de laatste twee campingkatten zijn gevangen, ze zijn onderweg. De camping gaat sluiten, alles wordt afgebroken, iedereen moet vertrekken, zeven katten zouden verhongeren. Ze wonen nu allemaal bij Dierenthuis. Om half vijf hangt er een heerlijke geur van knoflook, kruiden en peper, Jolanda is aan het koken. Dat is vaste prik op zaterdag. Een vegetarische maaltijd met frites van Steven. Dit keer genieten we van een bloemkoolsoep en een pompoen/tomaten/spinazie ovenschotel. Het was heerlijk. Als toetje hebben we een advocaat-taartje, gekregen van de dames uit Urk. Het was weer een mooie, enerverende dag, maar voldaan gaan de vrijwilligers weer naar huis. De dieren liggen al lang op één oor als zij vertrekken. Twee verzorgers blijven achter bij de dieren.

Ruim 20 jaar kennen we de chauffeurs van Dierenambulance en Dierenasiel Helmond e.o.. Voorheen was het brengen van dieren een makkie, Dierenthuis was toen gevestigd in Aarle Rixtel. Nu hebben ze een lange rit naar Almere voor de boeg, maar ze doen het nog steeds met plezier. Dit keer voor kater Don. In het asiel is het zo ongelooflijk druk met katten dat het de medewerkers dit keer niet gaat lukken om Don te herplaatsen. Don is drager van het kattenaids virus, een enorm lieve kat met op het moment geen klinische klachten. Sinds enkele weken woont hij, geheel naar zijn zin, bij Dierenthuis. Namens Don dank aan de medewerkers van Stichting Dierenambulance en Dierenasiel Helmond voor de goede zorgen!

Conny is een trouwe adoptante die ieder jaar met haar verjaardag geld voor ons inzamelt i.p.v. cadeautjes te vragen. Dit jaar was het een actie ter nagedachtenis aan haar moeder, die een grote dierenvriendin was. Wat een mooie manier om je moeder te herdenken! We hebben weer een prachtige gift mogen ontvangen. Dankjewel Conny! En dan hebben we weer diverse sinterklaascadeautjes ontvangen. Cadeautjes die rechtstreeks door de leverancier naar ons gestuurd worden, bevatten meestal niet de naam van de schenker waardoor we geen bedankje kunnen sturen. Daarom willen we langs deze weg ook deze mensen héél hartelijk bedanken. Echt fijn dat jullie onze dieren zo verwennen!

Sinds 2006 werken we al prettig samen met Stichting Dierenasiel Tiel. Zij hebben een rode kater zitten die drager is van het katten aidsvirus. Hij is geplaatst geweest, maar weer retour gekomen omdat hij zijn personeel aanviel. Sinds zijn terugkeer naar het asiel woont Klaas in een aparte kamer, hij heeft een probleem met de andere katten in het asiel die ook drager zijn van het virus. Klaas woont sinds enkele dagen bij Dierenthuis, niet meer in een aparte kamer, maar samen met zijn lotgenootjes. Hij gedraagt zich voorbeeldig, het gaat goed komen. Namens Klaas heel veel dank aan de verzorgers van het asiel in Tiel

Oftewel de dag om alle vrijwilligers in het zonnetje te zetten! Lieve mensen, dank jullie wel namens de dieren van Stichting Dierenthuis.

Wouter en zijn vriendin hebben sinds twee jaar een hondje geadopteerd van O Amigo Fiel, ze zijn er dolgelukkig mee. Een jaar later op vakantie in Portugal bezoeken zij het asiel waar hun hondje vandaan komt, ze vinden het een bijzondere ervaring. Meer plek om nog een hond te adopteren hebben ze niet. Rocky woont al 6 jaar in het asiel, bijna zijn hele leven in een hok. Nooit is er iemand voor hem gekomen, hij had zijn uiterlijk niet mee, zwart en groot. De verwachting van de lieve verzorgers is dan ook dat hij nooit het asiel zal verlaten. Inmiddels is hij 8 jaar oud en heeft hij artrose. Het is een lief dier. Jullie raden het al; Wouter heeft actie ondernomen, Rocky is zijn project geworden. Na alle onderzoeken en behandelingen woont Rocky sinds enkele dagen bij Dierenthuis. Na 6 jaar zorg voor Rocky was het afscheid moeilijk, maar de verzorgers gunnen hem een beter leven. Namens Rocky heel veel dank aan de verzorgers en Wouter die Rocky niet vergeten kon.

Luca zwerft al 7 jaar lang door een wijk in Almere, eens achtergelaten gaat het verhaal. Hij heeft verschillende adressen waar hij te eten krijgt. Afgelopen juni kwam de vraag of hij naar Dierenthuis mocht omdat zijn conditie slecht was; hij kon nauwelijks nog eten en had wonden van het vechten met soortgenoten. De aanvrager heeft heel erg met hem te doen. Er worden meerdere pogingen gedaan om hem te vangen maar het lukte niet. Wij bieden een vangkooi aan en advies maar dan wordt het stil. In september komt er weer een bericht: Luca is weer tevoorschijn gekomen, het gaat niet goed met hem. Inmiddels is het november en komen we in contact met Cat Search & Rescue, zij kennen de noodkreet over Luca ook. We maken een plan van aanpak: zij gaan de kat vangen, heel vroeg in de morgen en brengen hem daarna naar Dierenthuis. De eerste vangpoging 's ochtends om 6 uur is gelukt, hij is voorgoed van de straat. Gisteren lag hij in onze inpandige kliniek op de tafel. Bloedonderzoeken, echo, röntgenfoto en gebitssanering, een grote APK beurt. Zoals verwacht is hij drager van het kattenaidsvirus. Zo veel vlooien, een ontstoken bek met twee rotte kiezen, een groot gat in zijn bek waar eens een snijtand heeft gezeten. Diep in het gat zit een verharding die verwijderd moet worden omdat het vreselijk pijn moet doen. Na het weghalen van de verharding wordt het gat gehecht, de rotte kiezen getrokken en natuurlijk is hij gelijk gecastreerd, ontwormd en ontvlooid. Luca moet nu herstellen, we gaan zoals altijd ons best doen. Dank aan Cat Search & Rescue en de buurt voor de medewerking en zorgen om Luca!

Eigenlijk is het antwoord kort: heel goed! Sinds de ingreep aan beide voorpoten gaat hij elke dag mee aan de wandel. Hij heeft praatjes en blaft als een echte heer des huizes naar de buurhonden. Afgelopen zondag heeft hij weer fysiotherapie gehad, hij vindt het gefriemel aan zijn lijf en de massage heerlijk. Zo makkelijk als hij is met de therapie, zoveel paniek krijgt hij bij het zien van een nagelschaar. De nagels van zijn achterpoten hadden een knipbeurt nodig, dat laat hij niet toe. Wij begrijpen dat maar al te goed na de vreselijke mishandeling die hij heeft doorstaan. Een lichte sedatie is de oplossing, met een kluif als beloning wanneer hij weer helemaal wakker is. Kido is een stoere hond en een ontzettend lief dier.

In maart ontvangen we een verzoek om hulp van een medewerker van de Dierenambulance Gelderse Vallei. Over een paar maanden gaan zij tijdens hun vakantieverlof voor een 3e keer naar het asiel in Roemenië om een aantal oude honden mee te nemen, waaronder Bono en Yarri. Of Dierenthuis misschien een plekje heeft voor Bono en Yarri om veilig oud te worden? Bono, een zwerfhond van ongeveer 10 jaar oud, woont al 6 jaar lang in een asiel op de grens van Roemenië en Oekraïne. Hij werd gevonden met een ingegroeide halsband die verwijderd is, de sporen zijn nog goed zichtbaar. Bono heeft artrose en een verminkte enkel. De dieren in het asiel leven in barre omstandigheden. Het is een erg armoedig troosteloos asiel. Geld voor voer, medicatie en zorg is er nauwelijks. De lieve verzorgers komen 2x daags hun ronde doen. We vragen ons werkelijk af of sommige dieren op straat niet beter af zijn dan opgesloten zitten in deze omstandigheden met weinig of geen toekomst op een eventuele herplaatsing. Het is augustus als Bono door de Dierenambulance Gelderse Vallei naar Dierenthuis wordt gebracht. De eerste paar weken zien we een schuwe en erg bange hond die voor het minste of geringste wegvlucht. Bono ligt zoveel mogelijk op zijn bedje achterin een hoek van de kamer, zijn omgeving nauwlettend in de gaten houdend. Honden die te dichtbij komen worden weg gesnauwd. Als er gepoetst wordt, laten we Bono met rust en lopen met een grote boog om hem heen. Zijn behoefte doet hij binnen op zijn bed, naar buiten durft hij nog niet te gaan. Wat logisch is na 6 jaar in een hok te hebben geleefd. Zijn brokjes strooien we heel voorzichtig op zijn bed om te voorkomen dat hij wegvlucht. Zijn pijnstiller wordt verstopt in een plakje leverworst en voorzichtig in zijn buurt gelegd. We zijn nu ruim 3 maanden verder en de metamorfose, in zo’n korte tijd, is bijna niet te bevatten. Bono woont nu bij de grote jongens, een kamer met 10 honden, jong en oud. Een aantal is rustig, enkele jonge honden zijn druk en speels. Hij gaat mee met iedere wandeling, eet mee met de groep en pakt zijn plakje leverworst met medicatie gewoon uit de hand. Ondanks zijn artrose/verminkte enkel is hij razendsnel, hij doet in snelheid nauwelijks onder aan de rest van de roedel. We zien zelfs dat hij al ondeugend wordt, bijvoorbeeld samen met Keessie trekkend aan een deken. Waar hij in het begin geen enkele toenadering zocht, zoekt hij nu het contact, is blij ons te zien en komt zelfs voorzichtig naar je toegelopen om een brokje uit je hand te nemen. Bono is een schat en voelt zich helemaal happy bij Dierenthuis.

Elton is het oudste dier bij Dierenthuis, hij is bijna 40 jaar. Hij heeft verschillende adresjes gehad waar hij niet de zorg kreeg die hij nodig had; een verwaarloosd mager dier kwam bij ons binnen. Elton knapte op, zijn hoefjes herstelde en zijn ribbetjes verdwenen achter een laagje vet. Het is een ontzettend lief en grappig dier, hij is gelukkig. Al vele jaren woont hij bij Dierenthuis, waar hij samen met soortgenoten alles krijgt wat een dier nodig heeft. Namens alle dieren bij Dierenthuis heel veel dank voor jullie steun, zoveel dieren in nood zijn nu veilig en krijgen zorg en onderdak tot aan hun dood.

Onze gehandicapte katten wonen in een aparte kamer. De meubeltjes zijn aangepast op de dieren en ze krijgen speciale voeding met supplementen. Het is, echt bij toeval, een kamer waar eigenlijk alleen maar (gesteriliseerde) poezen wonen. Waaronder mama Milka en dochter Oreo. Fred, de eigenwijze Hagenees, is afgelopen zomer ingetrokken. Eigenlijk vanwege het eten: hij vond het gewoon veel lekkerder en dat was te zien: Fred groeide in de breedte. Dat was uiteraard niet de bedoeling en met man en macht probeerden wij hem uit deze kamer te houden. Daar dacht Fred heel anders over en hij bleef volhouden. En Fred heeft gewonnen, wij hebben het opgegeven: hij woont nu permanent bij de meiden. Enkele maanden later zien we een mollige kater in love. Fred heeft vaderlijke gevoelens en is de nieuwe man in het leven van Oreo en Milka. Vooral de kleine Oreo is zijn oogappel, zij voelt zich veilig bij Fred. Hij mag voortaan mee naar bed.

Waar Bertie gevonden werd door de dierenpolitie in Roemenië, was zijn thuis. Zo leefde hij met een verbrijzelde achterpoot, gebroken heupen en was hij broodmager. Bertie is een Cane Corso, een waakhond, een stoere stevige jongen die het erf moet bewaken. In de conditie, geestelijk en lichamelijk, waar hij gevonden werd was daar niets meer van over. Gelukkig voor Bertie werd hij opgevangen en verzorgd door Sadies Dog Rescue en verhuisde hij eerder dit jaar naar Dierenthuis. Bang voor mensen durfde hij niet te eten en hij was zeer op zijn hoede. Bertie heeft een hart van goud, hij doet niemand kwaad. Inmiddels enkele maanden verder heeft Bertie meer vertrouwen en gaat hij meer en meer genieten van het leven bij ons. Hij krijgt fysiotherapie van Eva en daar geeft hij zich helemaal aan over

Het is augustus 2014 als de dan vijfjarige Lola door de dierenambulance naar het asiel in Arnhem wordt gebracht. Zij woonde samen met een oude hond bij een moeder met vier jonge kinderen die uit huis werden geplaatst. Op dat moment ben ik als vrijwilliger werkzaam bij het asiel. Lola is een lieverd, gehoorzaam en vol energie. Iedereen is dol op haar. Tijdens een wandeling gebeurt er iets vervelends. Op een wat smaller pad passeren we een oude dame die haar arm uitsteekt om Lola op afstand te houden. Lola schrikt, springt op en hapt in de arm. Ik neem de dame mee naar het asiel waar zij wordt opgevangen en geholpen. Lola wordt direct geïsoleerd en gescheiden van de andere honden, ze zit moederziel alleen in haar kleine kennel. Ze mag niet meer naar buiten, zelfs het afgezette veld is verboden terrein. Ik probeer zoveel mogelijk bij haar te gaan zitten, geef snoepjes en kriebel over haar buik. Ik voel me schuldig, door mijn onervarenheid zit zij hier, in afwachting van het onderzoek door een gedragstherapeut. Lola wordt getest en komt hier niet goed uit. Niet zo verwonderlijk na haar eenzame opsluiting en het stressvolle leven in een asiel. De gedragskundige besluit samen met het bestuur dat Lola een gevaar is voor de samenleving en dat zij niet meer in de maatschappij mag terugkeren. Haar doodvonnis is getekend. Omdat ik ervan overtuigd was dat het bijtincident een onhandige samenkomst van omstandigheden was waarop Lola niet mocht worden afgerekend, heb ik alles op alles gezet om een geschikte plek voor haar te vinden. Dat leek niet te lukken, tot ik hoorde van het bestaan van Dierenthuis. Lola was welkom op voorwaarde dat zij goed kon omgaan met haar soortgenootjes èn dat zij gesteriliseerd zou zijn. Ik moest hemel en aarde bewegen voordat het bestuur van het asiel akkoord ging. Dit was eenmalig, zeiden ze, en gebeurt nooit meer. Alsof ik hen dankbaar moest zijn dat zij instemden met plaatsing. Was het eigenlijk niet andersom? Moesten zij Dierenthuis niet bedanken dat zij Lola wilden opnemen? De sterilisatie betaalde ik, de eenmalige plaatsingskosten bij Dierenthuis van € 70 heeft het asiel nooit betaald. Op 22 september 2014 was het zover. Samen met 2 collega vrijwilligers van het asiel bracht ik Lola naar Almere. Ze liep gedwee met Alice mee. Wij kregen daarna een rondleiding zodat we met eigen ogen konden zien wat Lola’s nieuwe thuis zou zijn. Het was voor mij direct duidelijk: ik stopte met mijn werk bij het asiel en begon als vrijwilliger bij Dierenthuis. Nu, 9 jaar later, is Lola inmiddels een dame van 14 jaar en behoort ze samen met Beau en Liesje tot de oudste bewoners van Dierenthuis. Nog steeds loopt ze mee met iedere wandeling, speelt ze wat met de bal, begroet ze je met haar kenmerkende blafje en komt op een drafje naar je toe om geaaid te worden. Luieren kon ze al goed maar nu nog beter, waarbij ze nog steeds het liefst over haar buik wordt gekriebeld. Agressie naar mens noch dier heeft Lola nooit vertoond. Sterker nog, Lola is eén van de liefste en makkelijkste honden bij Dierenthuis.

Een tijdje geleden ontvingen wij een mailtje van het bestuur van KC Zoys, een vereniging voor hondenliefhebbers uit Amersfoort. Wegens dierendag wilden ze geld inzamelen voor een goed doel met als achterliggende gedachte dat niet alleen het eigen dier extra aandacht krijgt maar de leden ook iets zouden betekenen voor dieren in een opvang. En het goede doel was Dierenthuis! Of wij wat folders e.d. hadden om Dierenthuis te promoten. Ja natuurlijk! Geweldig dat ze voor ons willen inzamelen. Vervolgens kregen we bericht dat er een leuk bedrag ingezameld was en of ze een symbolische cheque konden komen brengen. En weer, ja natuurlijk! Op zaterdag 28 oktober was het zover. Een afvaardiging van de vereniging kwam bij ons op bezoek om een cheque te brengen. Het bedrag was maar liefst € 500,- Daar kunnen we mooie dingen van doen! De deelnemers kregen natuurlijk ook een rondleiding. Men vond het heel mooi om te zien hoe wij de dieren verzorgen en hoe ze bij ons leven. Het was een geslaagde middag waar KC Zoys ons bijgaande fotoreportage van stuurde. KC Zoys en alle mensen die geschonken hebben: Heel, héél hartelijk bedankt!

Klik hier voor de fotoreportage

Anke schreef ons dat er al ongeveer 2 jaar een ongecastreerde zwerfkater rondliep bij een voormalige varkensboer, waar nu paarden van particulieren gestald staan. In het begin zag ze alleen een zwart-witte flits af en toe rondrennen, maar in de loop van de tijd is de kater door het aanbieden van eten heel voorzichtig benaderbaar geworden en laat hij zich zelfs aaien. Hij is erg lief tegen Anke maar Lion, zoals Anke hem heeft genoemd, geeft overlast; hij moet zijn terrein verdedigen tegen andere katten. Dan gaat het flink mis. Lion komt naar Anke gestrompeld, z’n voorpoot bungelt erbij. Na een paar dagen lukt het Anke om de zwerver op te pakken en met hem naar de dierenarts te gaan. Daar wordt geconstateerd dat hij door een trauma een plexus brachialis avulsie heeft opgelopen, gescheurde zenuwbanen waardoor het voorpootje verlamd is. Dat is sowieso niet mooi, maar voor een zwerfkater natuurlijk helemaal erg. Bovendien is de eigenaar van de stal de zwerver meer dan zat en wil hem (met geweld) verjagen of erger. Anke maakt zich veel zorgen, de zwerver met zijn verlamde poot is kansloos, zou verongelukken of vermoord worden door de boer. Dierenartsen willen niet opereren wanneer de zwerver positief op katten aids getest wordt. Anke zoekt zonder succes overal hulp in de regio, ze geeft niet op. Of Dierenthuis iets kan betekenen voor de zwerver? Ja natuurlijk, een zwerver met een verlamde poot, die laten we niet aan z’n lot over. Lion is inmiddels verhuisd naar ons. Zijn verlamde voorpootje, dat hem alleen maar in de weg zat, is bij ons geamputeerd. Het is een schatje. Namens Lion heel veel dank aan Ank.

Klik hier voor het filmje van Lion

Mr. Big, de zwervende kater uit Limburg, woont sinds een week bij Dierenthuis. Ons is verteld dat zijn ogen al heel lang vies waren en ontstoken, volgens de brenger had de dierenarts gezegd dat het waarschijnlijk chronisch was. Het is begrijpelijk dat Mr. Big boos was, hij had pijn. Ogen zijn een kwetsbaar orgaan, beide ooglid-randen waren naar binnen gekruld. Haartjes schuren en prikken op het hoornvlies met als gevolg dat het hoornvlies geïrriteerd raakt of beschadigd. Een operatie en Mr. Big is van zijn pijn verlost. We merkte al dat pijnstilling zijn gedrag verbeterde. En nu wil Mr. Big gewoon aandacht en aaitjes. Het is een lieverd!

Recent is hij binnengebracht, een zwerver uit Limburg, zijn naam is Mr. Big. Hij had een tuin uitgekozen waar hij graag verbleef, zijn eten haalde hij op diverse locaties. Oproepen in de buurt en verder leverde geen resultaat op, hij werd niet gemist. Er waren wel problemen met zijn ogen, ontstekingen aan beide. Via een organisatie werd er een vangactie gedaan, dat lukte. Mr. Big ging naar de dierenarts voor bloedonderzoek, castratie en een chip. Op zoek naar een permanente oplossing kreeg hij tijdelijk onderdak bij één van de bewoners uit zijn leefgebied. Deze zware jongen heeft kuren; aanvallen, krabben en bijten, er was dus thuis enig gedoe om Mr. Big op veilige afstand te houden. Het zal zeker goed komen bij Dierenthuis. Met dank aan de buurt die in actie kwam!

Vaste leveranciers van o.a. voer brengen dagelijks goederen die buiten het terrein, voor de ingang, neergezet worden. Er is een vrachtwagenchauffeur die dat weigert, hij is bang dat de spullen gestolen worden. Terwijl wij achter op het land bezig zijn stalt de chauffeur de spullen binnen de poort. Er is één varken die alles op een veilige afstand bekijkt. Zodra de goede man verdwenen is pakt hij zijn kans. Gelukkig was Jill in de buurt en was de schade redelijk beperkt.

Vandaag, Dierendag, bij Omroep Flevoland: Kido.

Van Dierenhospitaal en Dierenambulance Den Haag e.o. krijgen we regelmatig aanvragen voor opname van zwerfkatten die met FIV (katten-aids) besmet blijken te zijn. Dit keer echter ontvingen we een aanvraag om een andere reden. Het ging om zwerfkat Petite. Petite is een oudere zwerfkat die heel slim is. De ambulancedienst is maar liefst 1,5 jaar bezig geweest om haar te vangen. Uiteindelijk is het iemand die haar voerde gelukt om haar naar binnen te lokken. Precies op tijd, want de hele locatie waar Petite leefde wordt (en is al deels) gesloopt. Petite kon dus niet meer teruggeplaatst worden in haar vertrouwde omgeving. Maar wat een pittige dame. Oei, oei, wat was ze boos dat ze gevangen was. Beslist geen katje om zonder handschoenen aan te pakken. Dagenlang was ze onbenaderbaar. Uiteindelijk heeft iemand het voor elkaar gekregen (met gevaar voor eigen leven ) om Petite zodanig onder controle te krijgen dat ze naar de kliniek kon worden gebracht voor onderzoek en behandeling. Petite bleek gelukkig negatief te zijn voor FIV/FeLV. Maar zoals gezegd: Petite kon niet teruggeplaatst worden, want haar leefterrein was verdwenen. Plaatsen bij een particulier was echter ook geen optie. Zolang Petite met rust gelaten wordt is ze oké, maar als je iets van haar wilt ontploft ze. Dat is niet te doen voor een particulier. Daarom wordt bij ons het verzoek neergelegd om Petite op te nemen, omdat ze hier gelukkig zal zijn als ze gewoon in vrijheid kan zijn wie ze is. Uiteraard mag ze komen. Welkom Petite! Dierenhospitaal en Ambulancedienst Den Haag, héél hartelijk bedankt voor de goede zorgen!

Het zal je maar gebeuren. Je bent met je familie en twee honden met een bomvolle auto op de terugreis vanuit Zuidoost-Europa en je ziet een magere gewonde hond langs de kant van de weg. De hond, een Anatolische herder, mist een deel van zijn voorpoot, een compleet open wond. Het raakte de familie enorm, maar ze stonden op dat moment machteloos. Ze reden door naar de dichtstbijzijnde stad waar ze een dierenarts raadpleegden. De dierenarts gaf echter naar hun mening geen goede hulp; zijn advies was oplappen, 7 dagen antibiotica en dan in de stad de straat op. Maar de hond leefde nu in de wildernis en was duidelijk bang van auto’s. Noelle gaat rondbellen en vindt uiteindelijk een vrouw die vaker honden te eten geeft. Zij gaat voor 200 euro de hond zoeken en naar een goede dierenarts brengen. Een week later, na een flinke zoektocht in de bossen, wordt de hond gevonden en naar de dierenarts gebracht. Daar bleek dat de poot compleet verbrijzeld was. De poot werd in de schouder geamputeerd en Umut, zoals de familie de hond inmiddels genoemd had, kreeg pijnstilling en antibiotica en herstelde goed. Umut had gecoupeerde oren. Hij was dus iemands hond geweest, waarschijnlijk een werkhond die in een berenklem terecht is gekomen. Wat was hij lief! Maar….. zo’n grote hond en dan ook nog een missende voorpoot had in Macedonië geen enkele kans op herplaatsing. Echter bij de dierenarts moest hij weg. Dat was het moment dat Noelle ons schreef. Zij kon zelf Umut niet in huis nemen, het enige goede asiel zat bom- en bomvol. Noelle had Umut in verschillende social mediagroepen gedeeld, niemand meldde zich die Umut zou willen opvangen. Wat nu? Ze kon Umut niet aan z’n lot overlaten. Het lukte Noelle om tijdelijke opvang te vinden. Van daaruit kreeg Umut alle benodigde medische behandelingen en vaccinaties. En eindelijk, eindelijk na vele maanden opgesloten in een veel te kleine kennel, arriveerde Umut 18 september bij Dierenthuis. Door te weinig beweging, vele maanden lang, gaat het lopen moeizaam, maar daar wordt aan gewerkt. Met heel veel dank aan Noelle en haar familie die alles op alles heeft gezet en veel kosten heeft gemaakt om Umut te redden! Het was een zeer zware emotionele en moeilijke reddingsactie, met gelukkig een goede afloop. 

Geboren in Syrië en nu het model van Dierenthuis. Wat schrokken wij van de 1ste video die bij ons binnenkwam, het was in en in triest. Biba is behoorlijk gehandicapt. Ze had dringend een operatie nodig en die heeft ze in Almere gekregen. Inmiddels is deze dame helemaal ingeburgerd. Ze mist een achterpoot en beide voorpootjes zijn niet intact. Ze is een geweldig mooi dier geworden en een levensgenieter. Met haar handicap komt ze overal. Dagelijks doet ze haar ronde over het terrein, ook bij de pony's komen we haar tegen. Binnen heeft ze haar eigen bedje, alleen voor haar.

In juli 2022 kwam Bruno met speciaal transport van Roemenië naar Almere. Wat moet je met die hond zei de chauffeur, je kan er niets mee. Hoeft ook niet was onze reactie, we hebben er meer. We zijn een dik jaar verder en de chauffeur had gelijk, we kunnen er weinig mee; hij is te beschadigd door de mens, door het leven op straat en het gevang. Bruno was een straathond totdat hij gevangen werd en naar een dodingsstation in Breasta, Roemenië werd gebracht. Bruno is een oude, zeer bange hond op 3 poten. Ruim een jaar later is zijn angst voor de mens nog steeds groot, we mogen op 1 meter afstand in zijn buurt komen. Hij zit veilig, krijgt goede zorg, houdt de verzorgers vanuit zijn eigen bedje goed in de gaten. We laten hem in zijn waarde.

Syrië is een onveilig land voor mens en dier. Veel huisdieren zijn achtergelaten omdat mensen moesten vluchten. Politieke onderdrukking, een economische crisis, 90% van de bevolking leeft in armoede; er is voedselschaarste en de gezondheidszorg is ingestort. Al meer dan 10 jaar is dit land in een burgeroorlog verwikkeld, met slecht onderhouden internationale relaties. En ondanks alle ellende zijn er dan nog altijd mensen die de dieren helpen. Zoals Animals Syria - CatConnect. Bijna bij elke video uit Syrië horen we klagende katjes en zien we magere dieren. De dieren hebben honger, één maaltijd in de 3 dagen is geen uitzondering. Ze hebben medische zorg nodig, de dierenartsen zijn onervaren, er is geen geld, er zijn geen medicijnen om de meest simpele ziekten te behandelen. Antar is heel lief en heeft medische hulp nodig. Afgelopen donderdag is hij samen met Bisham naar Dierenthuis verhuisd.

Bianca en Eva vertrokken in maart naar Thailand, ze gingen daar twee weken vrijwilligerswerk doen bij de dieren. Op dag één zien zij een bang hondje met een dwarslaesie, Banksy. Er is in het asiel niet veel tijd en aandacht voor haar. Twee weken lang kreeg ze therapie van de dames en heel veel TLC. Eenmaal terug thuis hebben Bianca en Eva alles in het werk gezet om Banksy naar Dierenthuis te krijgen; zij hebben vele lieve dierenvrienden over kunnen halen om te doneren voor de reis naar Nederland. Na zes maanden is het dan zover. Marianne reisde eerder deze week af naar Thailand om het hondje op te halen. Banksy wordt morgen samen met Bianca en Eva bij Dierenthuis verwacht. Bij ons zullen, na een gewenningsperiode, operaties plaatsvinden waardoor zij beter kan functioneren. Bianca en Eva werken als vrijwilliger bij Dierenthuis; Eva is dierenfysiotherapeut en Bianca dierenartsassistente. Wij kunnen niet anders zeggen dan TOPmeiden met een enorm groot hart voor dieren. 

Klik hier voor de video van Banksy in Thailand

We gaan even terug in de tijd. In de stad Bacau in Roemenië zaten 2 dronken mannen in een café. Ze sloten samen een weddenschap af: wie van hen het durft een hond de poten af te snijden? Kido werd het slachtoffer van deze twee idioten. Gelukkig werd hij, na een tip, door de dierenpolitie gevonden. Kido werd naar een dierenkliniek gebracht waar hij lange tijd verbleef. Een operatie was volgens de artsen echter niet meer mogelijk. Vervolgens verhuisde hij naar het asiel van Elena Vicol in Bacau waar 300 honden wonen, waar de voorzieningen minimaal zijn en weinig hulp aanwezig is. Kido was een beetje mobiel, maar zo gehandicapt leven tussen 300 honden was zwaar. Elena en Ruby vroegen daarom Dierenthuis om hulp. Bij Dierenthuis zagen we een, ondanks alles, vrolijke hond. Een flinke jongen van 37 kilo. Het lopen, niet meer dan enkele meters, deed zichtbaar pijn. De poten waren ongelijk en op de röntgenfoto’s zagen we het slordige werk van de beulen. Dat moest echt heel pijnlijk zijn om je zo voort te moeten bewegen. Operaties werden gepland, hersteloperaties van beide voorpoten die ingekort zouden worden. Helaas ontdekten we een groot gezwel onder zijn dikke vacht. Dat werd eerst verwijderd en opgestuurd. Volgens de patholoog was het kwaadaardig, maar er waren gelukkig geen uitzaaiingen. De geplande operaties konden doorgaan. De poten werden op gelijke hoogte ingekort, dikke spierlaag en bindweefsel als stootkussens er overheen. Het waren zware langdurige operaties met gelukkig een goed resultaat. Na revalidatie is Kido weer mobiel en gaat hij mee op de wandeling het hele terrein over. Ook tijdens de hoge temperaturen van vandaag is hij van de partij. Namens Kido dank jullie wel!

Klik hier voor het filmpje van Kido, zo mooi en zo bijzonder!

Niet lang geleden kregen wij een mooi kado aangeboden, maar omdat wij ook buitenlandse dieren die in zeer slechte omstandigheden leven en medische hulp nodig hebben opvangen, haakte deze persoon af. Het heeft ons geraakt omdat bijna altijd achter dierenleed ook mensenleed zit. Het is de reden waarom wij deze video met je willen delen. Op de video zie je hoe Bisham en zijn baasje leefden in Syrië, een land in oorlog. Hij was soldaat en raakte gewond tijdens de oorlog; hij is door de verwondingen ernstig ziek. Samen met een hondje leeft de man in een verwoest gebouw. Het hondje is slechtziend, beide leven van het afval. De man nam afscheid van zijn hondje en ging mee met een vrijwilliger, kreeg nieuwe kleren. Het hondje ging naar een dierenkliniek voor hulp waar hij totdat hij reis-klaar is 's nachts onderdak krijgt, overdag zit hij buiten vast aan een riem. Het asiel in Aleppo is erg zwaar voor een oude, bijna blinde hond.

Sinds vorig jaar woont Barry bij ons. Elk dier heeft zijn verhaal, ze doorstaan vaak veel ellende en moeten telkens weer zien te overleven. Barry was een straathond met een handicap aan zijn voorpoten waardoor hij moeilijk liep. Hij werd opgenomen in een asiel maar het asiel ging sluiten. Alle honden gingen in de herplaatsing, behalve Barry. Niemand wilde hem. Omdat hij nergens welkom was ging hij weer terug naar de straat. Gelukkig zijn er dan weer mensen die hem eten geven en op zoek gaan naar hulp. Het zoeken naar een huisje voor Barry heeft DRIE jaar geduurd. Bij Dierenthuis was hij welkom. De reis werd gepland, maar uit gedane onderzoeken bleek Barry Ehrlichia te hebben, de reis werd enkele weken uitgesteld. Maar eindelijk was hij dan thuis, in Almere. Barry heeft zich prima aangepast, hij woont bij de oudjes en hoeft nooit meer weg. Gisterochtend lag hij totaal ontredderd hulpeloos op zijn bedje: niet eten, niet lopen, geen bewegend staartje als begroeting. In huis hebben we een inpandige kliniek met apotheek, dat was zijn redding. Snel handelen heeft hem weer op de been gebracht. Barry heeft een hartkwaal en gelukkig zijn daar hele goede middelen voor. Vandaag gaat het alweer beter, hij is weer alert en eet weer mee met de groep. We kunnen niets beloven, maar zo lang de kwaliteit van leven goed is gaan wij ervoor. 

Vandaag heeft Kido de hersteloperatie aan zijn tweede voorpoot, het medische team is al uren bezig. Kido is de hond die door twee dronken dierenbeulen werd verminkt als weddenschap. Beide voorpoten werden afgesneden, voor de lol. Aan zijn eerste voorpoot heeft hij de hersteloperatie al gehad en met succes, vandaag poot twee. Vanmorgen vroeg was hij lekker buiten, de dierenarts heeft hem daar een prikje gegeven voor de narcose en langzaam viel hij in slaap met zijn hoofd op het been van de verzorgster die bij hem bleef. Omdat Kido bij de vorige operatie erg veel bloed verloor is een zak bloed besteld, hij zal zich minder zwak voelen na de operatie. Op één van de foto's zien we het stompje zoals die vanochtend was. De poten waren ongelijk, met beide operaties worden ze op dezelfde lengte gemaakt zodat Kido beter kan 'lopen'. Het is een moeilijke operatie, de vorige duurde 6 uur. Duimen jullie mee voor Kido?

Medewerkers van Quinzokids, kinderopvang in Almere, stonden opeens voor de poort met een donatie. Ze hadden een spontane inzamelingsactie gehouden voor ons. Allemaal spullen die we heel goed kunnen gebruiken. Lieve mensen, heel hartelijk bedankt!! En dan maken we meteen van de gelegenheid gebruik om ook alle mensen die anoniem pakjes voor de poort zetten met spullen van ons verlanglijstje of pakketjes sturen zonder afzender héél hartelijk te bedanken. We zijn heel blij met jullie bijdragen!

Sadies Dog Rescue is een opvang in Roemenië opgericht door Lesley Ford met 250 dieren. Op 11 januari 2023 post de opvang het verhaal van Bertie op haar Facebook pagina. De opvang wordt gebeld door de politie of zij kan helpen met het opvangen van een hond in slechte conditie. Het is in Bacau waar ook Kido vandaan komt, de hond met de afgesneden voorpoten, een weddenschap van twee dronken idioten. Geweldig dat de politie particuliere asielen om hulp vragen anders worden de dieren naar een gemeentelijk asiel gebracht. Bertie is mager, totaal verzwakt, zijn linker dijbeen heeft meerdere breuken, verbrijzeld in vele stukken. Meerdere breuken aan zijn bekken, subluxatie van de heupen en een gescheurde kruisband. De hond heeft een chip, de politie doet onderzoek naar de eigenaar die het dier zwaar mishandeld achter laat. De redders hebben er nachten wakker van gelegen, wat te doen met deze stumperd. Advies van de dierenarts was kijk niet naar de röntgenfoto's, kijk naar de hond en dat hebben ze gedaan. Bertie krijgt een kans. Het dier is nog heel jong, de leeftijd wordt geschat op 18 maanden. Inmiddels is het april, Bertie kan weer lopen en gaat op reis naar Almere waar wij verder gaan werken aan zijn spieropbouw. Bertie is een ongelofelijke veerkrachtige dappere jongen met een geweldig karakter. Met dank aan Sadies Dog Rescue rescue voor hun ongelofelijke inzet voor de dieren en het vertrouwen in Dierenthuis. Klik hier voor een video, gemaakt in Roemenië, van Bertie's redding en erna (geen enge beelden).

Biba is een poesje uit Syrië, ze is gehandicapt. Net als Kido mist zij een deel van haar beide voorpoten. Maar er was meer aan de hand, één van haar achterpoten was niet meer te redden, het bot stak eruit. We hebben haar opgenomen en haar achterpoot geamputeerd. Met maar 1 volledige poot is zij het zonnetje in huis en het model voor de folder van Dierenthuis. Zij is in Almere een gelukkig dier geworden, ondeugend, speels en ondernemend. Hieronder de links naar twee video's van Biba, in Syrië en bij ons.

Biba in Syrië: https://vimeo.com/819768193

Kido is weer terug bij de groep, de nietjes zijn uit zijn huid verwijderd, de wond is genezen en de operatie geslaagd. Het was even wennen na 14 dagen ziekenboeg weer terug te zijn in de groep. De hondjes zijn erg lief tegen hem, ze waren blij hem weer te zien. Nog een hersteloperatie te gaan aan de andere poot, hij krijgt nu 6 weken rust en vrijheid. De rolstoel is inmiddels in België waar nog aanpassingen gedaan worden, waarschijnlijk is hij volgende week in huis. In onze inpandige kliniek hebben wij vele amputaties gedaan bij dieren, zelden hebben wij dieren gezien met fantoompijnen. Door een snelle mobilisatie kan fantoompijn voorkomen worden. Bij het ontstaan en hebben van pijn spelen ook allerlei psychologische en sociale factoren mee, relatieproblemen, geen werk, weinig sociale contacten etc. Onze dieren hebben deze problemen niet, ze zijn uit een moeilijke situatie in een warm nest terecht gekomen. Omdat we weten dat zwervers niet snel iets van pijn aangeven krijgen ze na een amputatie voor alle zekerheid een jaar lang pijnmedicatie.

De spanning in huis is over, Kido heeft geen uitzaaiingen in de longen. De operatie is geslaagd, duurde 6 uur, een pootje is gisteren hersteld. Over 10 dagen is de wond genezen. Het is nu wachten op de rolstoel die uit Amerika moet komen. Verhalen en foto s over onze dieren en meer nieuws over Kido volgen in de nieuwsbrief. Dank jullie wel voor de positieve reacties  Foto: Kido na de operatie, nog suf van de narcose.

Ruim een jaar lang woonde hij in het Dierencentrum Achterhoek, hij was nog maar een pup. Reden van de afstand was allergie van één van de kinderen. Maar er was veel meer aan de hand: diarree door giardia die maar niet over leek te gaan. Breezle heeft een chronisch darmprobleem. Sinds enkele weken is Breezle geen asielhondje meer, hij is nu thuis bij ons. Hij is de jongste van zijn kamer, de kneuzenkamer, de kamer waar ook Kido woont. Ze hebben het heel gezellig met elkaar, Breezle is daar helemaal op zijn plaats, de kleine bemoeial steekt overal zijn te korte neus in. Het is echt een hondje met gebreken, hij mist ook nog een heupkom, maar was is zijn karakter super leuk. Zijn balletjes hebben we onlangs verwijderd, maar om zijn kwaliteit van leven te verbeteren moeten we meer doen. De neusgaten worden meer open gemaakt, de rode bolletjes in beide ooghoeken gaan we verwijderen, een cosmetische ingreep op medische gronden. Natuurlijk laten we over enkele weken het resultaat zien van deze knapperd. Welkom Breezle!

De honden van Dierenthuis mogen graag gaten graven op het terrein, het ene gat is nog groter dan het andere. Eenmaal terug op hun kamers, gaan de invalide hondjes het terrein op samen met de oudjes. De één in een rolstoel, de ander krijgt een huispakje aan, zoals het uitkomt. Het is altijd pret, dolle pret. Vooral de jongsten van de groep maken er een echt feestje van, ondernemend en ondeugend dat ze zijn moeten we ze soms uit de vijver vissen, zijn ze uit de bocht gevlogen of jagen ze achter Steven aan die op zijn quad over het terrein naar de uitgang probeert te komen. Moe maar voldaan gaan ze allemaal weer terug naar hun kamers. De rolstoel wordt opgehangen, de pakjes gaan uit, het is etenstijd. Maar als we dan gaan tellen, missen we een klein hondje! Waar is Appie de jongste van het stel? Het terrein is groot en er valt niets te zien, niets te horen. Op zoek naar Appie vinden we hem in een kuil, alleen zijn kopie steekt boven de kuil uit. Appie heeft alleen 2 voorpoten en kan er dus niet uit komen, hij wacht geduldig op hulp. Je zou denken dat hij onder de indruk is van het gebeuren, niet dus. Als een echte deugniet en levensgenieter neemt hij nog een duik in de modder, jaagt hij nog een grote hond op stang en besluit uiteindelijk dat het tijd is om terug naar de basis. Wat een heerlijk stoer dier!

De voorpoten van Kido, de hond wiens voorpoten zijn verminkt door twee dronken dierenbeulen, zijn niet op gelijke lengte afgesneden, waardoor er veel gewicht rust op de langste poot en de boteinden zijn niet glad. Lopen moet heel pijnlijk zijn. Daarom is een hersteloperatie nodig. Ter voorbereiding is er een algeheel onderzoek gedaan en een röntgenfoto gemaakt. Tot onze grote schrik werd er een kwaadaardig gezwel gevonden. Onderzoek bij een laboratorium wees uit dat het in z’n geheel was weggesneden, maar dat uitzaaiing naar de longen helaas niet uitgesloten is. Kido is opnieuw voor onderzoek bij onze dierenarts geweest om de lymfeknopen aan te prikken voor verder pathologisch onderzoek. Dit is helaas niet gelukt. De lymfeknopen zijn niet reactief en dat is toch goed nieuws. Het stelt ons weer een beetje gerust. Op 4 april a.s. staat de hersteloperatie gepland. Voorafgaand wordt voor de zekerheid wel een röntgenfoto gemaakt van de longen. Als ze schoon zijn gaat de operatie door. Ondertussen staat Kido op dieet. Hij is te zwaar en dat geeft onnodig gewicht op z’n poten. Het afvallen gaat echter moeizaam omdat hij door z’n handicap te weinig beweegt. Kido is wel een vrolijke hond, speelt graag met de andere honden en is een ontzettende lieve hond voor mens en dier. Over 4 weken krijgt hij een rolstoeltje op maat gemaakt.

Met een grote update over Kido, de hond met de afgesneden voorpoten. Maar ook met de verhalen van nieuwe bewoners hond Breezle en kat Barbas. Wil je ook meelezen, meld je dan nu aan voor de nieuwsbrief:

KRO-NCRV steunt voor het zesde jaar op rij met de actie Warm Hart initiatieven die bijdragen aan een toekomstbestendige samenleving. Een samenleving die eerlijker, liever en groener is. Met de actie Warm Hart krijgen goede doelen die door het publiek zijn ingediend aandacht en uiteindelijk wellicht een donatie. En jij kan hier invloed op hebben! Stem nu op jouw favoriete goede doel, Stichting Dierenthuis! Want dan maken wij kans op die donatie van €10.000, €5.000 of €2.500. Stemmen: https://kro-ncrv.nl/.../inzen.../stichting-dierenthuis-40424

Een paar maanden geleden kwam hij bij Dierenthuis aan, doodsbang voor alles en iedereen. Zijn eerste dagen bracht hij door onder één van de bedden. Dit is Willie nu. Mensen zijn nog steeds niet echt favoriet, maar hij rent heerlijk rond. Hij geniet van zijn vrijheid en wij van hem.

"Een beetje stil, erg onder de indruk en heerlijk onder de haren keerden we terug van ons bezoek aan Stichting Dierenthuis in Almere. Twee bestuursleden van de Reikicirkel voor dieren hebben daar op 17 februari onze donatie a € 750,- overhandigd. Ze waren er heel erg blij mee; en wij kregen een uitgebreide rondleiding om te laten zien waar de centjes terecht zouden komen. Nou, ik kan jullie vertellen, we hebben een prima keus gemaakt! We maakten kennis met een poes uit Syrië, honden uit Roemenië en Griekenland, en natuurlijk ook gewoon uit Nederland. Allemaal hebben ze hun verhaal, vaak met een schrijnende achtergrond van moedwillige mishandeling, ernstige verwaarlozing of afkomstig uit een oorlogsgebied. Als er nog een dierwaardig bestaan mogelijk is, verzorgt Dierenthuis deze dieren met alle aandacht, liefde en medische zorg tot hun dood. Wat aanpassingsvermogen betreft… is ons weer eens extra duidelijk geworden hoe dieren daar meesters in zijn. Eerlijk gezegd hadden we nog nooit zoveel gehandicapte dieren bij elkaar gezien. In sommige gevallen moedwillig veroorzaakt door een mens. Woedend en verdrietig word je ervan. MAAR wat voelen ze zich hier nu gelukkig, dat merk je echt. Een geweldig team vrijwilligers houdt samen met Alice en Steven de zaak draaiende. Er is een eigen dierenkliniek waar dankzij donaties en giften alle mogelijke apparatuur staat en waar operaties en specialistische behandelingen gedaan worden door een eigen dierenarts. Alle dieren worden regelmatig onderzocht en nagekeken. En dat alles zonder subsidie; de stichting drijft op giften en donaties, al 22 jaar lang! Wij kwamen natuurlijk handen te kort, want hoe heerlijk is het als er visite komt! Ik schreef het al in het begin: het maakte ons stil en onder de indruk. Wat is het een bijzondere plek, deze liefdevolle plek voor dieren-verschoppelingen van onze wereld. En hoe fijn is het, dat we daar met onze donatie een heel klein stukje aan konden bijdragen." BEDANKT namens onze dieren Reikicirkel voor dieren

KRO-NCRV steunt voor het zesde jaar op rij met de actie Warm Hart initiatieven die bijdragen aan een toekomstbestendige samenleving. Een samenleving die eerlijker, liever en groener is. Met de actie Warm Hart krijgen goede doelen die door het publiek zijn ingediend aandacht en uiteindelijk wellicht een donatie. En jij kan hier invloed op hebben! Stem nu op jouw favoriete goede doel, Stichting Dierenthuis! Want dan maken wij kans op die donatie van €10.000, €5.000 of €2.500. Stemmen: https://kro-ncrv.nl/.../inzen.../stichting-dierenthuis-40424  Even naar beneden scrollen op bovenstaande pagina en klik dan op de knop "Ik stem op Stichting Dierenthuis". Bevestig je stem via de e-mail die je na het stemmen ontvangt anders telt je stem niet mee. Delen is lief.

Dit is Pip, een Brabants oud moppie van 15 jaar. Bij binnenkomst erg boos. Een oudje uit zijn vertrouwde huiselijke omgeving halen en naar een opvang brengen valt ook niet mee. Maar die boosheid zat toch niet in de verhuisperikelen, het waren de lichamelijke ongemakken. Na de zorg die wij hem gaven is Pip een schatje geworden. Met heel veel dank aan alle donateurs en vrijwilligers die ons werk mogelijk maken.

Ondanks dat er van alles gaande is in Syrië hebben we deze week toch 3 nieuwe bewonertjes in huis gehaald. Ook hebben we dankzij een mooie donatie voor honderd dieren antibiotica en pijnmedicatie gekocht, allemaal bestemd voor een opvang in Syrië waar de dieren ziek zijn en nauwelijks hulp of eten aanwezig is. De dieren die naar Almere verhuisd zijn staan nu onder medische behandeling en maken het goed. Meer dieren volgen. Homer heeft een neurologische afwijking, het wiebelaartje Mosh Mosh en de witte Lisa

In november 2022 werd Elena laat in de avond gebeld door de dierenpolitie. Of ze een hond wilde opnemen, een hond met afgesneden voorpoten. De dieren politie was gebeld door mensen uit een stad in de provincie Bacău. Zij hadden vernomen dat twee dronken mannen in een café een weddenschap hadden afgesloten wie van hen het durfde om een hond de poten af te snijden. De hond werd verminkt gevonden door de dierenpolitie en naar een kliniek gebracht. De politie nam contact op met Elena van Peanut s Dog Shelter. Elena en haar man gingen kijken, ze waren sprakeloos. De twee mannen zijn gearresteerd en berecht. Natuurlijk heeft Elena de zorg over Kido op zich genomen. Kido kon niet geopereerd worden maar moest wel een tijd in de kliniek blijven om de wonden te laten helen. Na een lange reis komt hij vrijdag in Almere aan en neemt Dierenthuis de zorg over. Peanut s Dog Shelter van Elena Vicol, haar man en moeder doen geweldig werk voor de dieren in Roemenië. Ook dank aan Ruby die samenwerkt met Elena en Dierenthuis om hulp vroeg. 

Van Animals Syria - CatConnect kregen we de vraag om dieren op te nemen die op zoek zijn naar een beter leven. Stumperds die niet meer geschikt zijn voor een herplaatsing in een thuissituatie. Twee nieuwkomers uit Syrië stellen we nu voor, een 3e poes komt binnenkort. Het lapje heeft de naam Watin, de rode is Rune. Watin en Rune komen van de straat, hun conditie was zeer ernstig, zeker die van Watin die blijvend beschadigd is. Eerste hulp werd geboden in Syrië en om dat voor elkaar te krijgen is echt een hele klus. De omstandigheden zijn daar zo anders. Rune heeft een open gehemelte die inmiddels operatief voor meer dan de helft gesloten is. Het zijn diertjes die niet herplaatsbaar zijn, maar wel recht hebben op een fijn leven. Binnenkort als ze een beetje aangesterkt zijn, gaan ze voor onderzoek en behandeling naar de kliniek. Dank aan allen die dit mogelijk maken, dank aan Animals Syria - CatConnect voor de goede samenwerking.

Tweevoeter met achterwielen. Onze Appie stond gisteren in het Algemeen Dagblad. Klik hier voor het artikel

Luuk is geboren in Egypte. ESMA Egyptian Society for Mercy to Animals is een opvang met heel veel dieren, Luuk was een van de bewoners. Het leven is moeilijk, zoveel leed. Luuk zijn kans op herplaatsing in Egypte was nihil, een kans buiten de grenzen is lastig, hij is drager van het Aids virus. Poesje Raja zit in het zelfde schuitje, zij heeft ook nog een handicap aan beide pootjes. Beide dieren wonen sinds kort bij Dierenthuis. Meer nieuws over Raja volgt binnenkort. Met dank aan Lia en Anne Marie van George Animal Foundation, zij wisten de weg naar Dierenthuis en maakte de verhuizing mogelijk.

Een blauwe waas, ogen zo bol en groot, volledig blind, zou hij na het vertrek van de toeristen geen enkele kans maken op straat. Nelson is niet alleen blind hij is ook nog bang voor mensen en past dus prima bij Dierenthuis. Bij binnenkomst hebben wij beide ogen geamputeerd, de hechtingen zijn verwijderd en er zit meer vlees op zijn botten. We zien een gelukkig en zeer ondernemend dier. Met zijn handicap komt hij overal zonder ladder. Dat is toch een hele uitdaging voor hem, een geweldige prestatie.