Geboren op: 26-11-2015
‘Mijn naam is Mirko. Ik woonde bij zigeuners, in een dorpje in Kroatië. Vorig jaar, in de zomer, ben ik zo erg mishandeld dat ik invalide ben geworden. M’n botten waren gebroken, m’n pootjes kapot gemaakt. Het lokale asiel wilde mij in laten slapen. Maar Petra heeft mijn leven gered. Ik voelde me best beroerd hoor, na de mishandeling. Ik had veel pijn. Ik kon niet meer lopen, ik kon niks meer. Dat maakte me verdrietig. Maar Petra zag dat ik eigenlijk een hele vrolijke jonge hond ben en dat ik wilde leven. En Petra heeft mij die kans gegeven. Zij nam me mee naar Zagreb. Ze heeft ervoor gezorgd dat ik geopereerd werd. Ik heb nu schroefjes in mijn poten, en ik heb een huidtransplantatie ondergaan. Op mijn eigen manier kan ik lopen, ik heb geen rolstoel nodig! Ik ben wel incontinent geworden door de mishandeling. En m’n staartje moest geamputeerd worden. Maar dat geeft niet. Ik ben blij dat ik er nog ben. Petra heeft me niet alleen gered en verzorgd, maar heeft me ook een thuis gegeven. Een thuis waar ik samen met m’n nieuwe gehandicapte vriendjes een gewone hond kan zijn. Dat ik niet goed kan lopen maakt niet uit. En dat ik incontinent ben ook niet. Ze zijn hier wel wat gewend, zeggen ze. Bijna de hele dag is er iemand bij ons om onze kamer schoon te maken, om ons te verzorgen, om met ons te spelen en met ons te wandelen. Petra heeft me zelf vanuit Zagreb hierheen gebracht. Urenlang hebben we in de auto gezeten. Ik heb lekker een dutje gedaan. Petra niet natuurlijk, zij moest rijden. Maar dat vond ze niet erg, ze had het graag voor me over zei ze. Dank je wel lieve Petra, voor al je goede zorgen, en voor mijn nieuwe leven!’ Welkom lieve, ondeugende, trotse Mirko. Voor altijd thuis, voor altijd veilig.